ค้นหา
รายการที่พบทั้งหมด 48,758 รายการ
กระดาษ เป็นสิ่งจำเป็นที่มีบทบาทสำคัญและเกี่ยวพันกับชีวิตมนุษย์นับแต่อดีตกาล เป็นเครื่องมือช่วยจารึกเรื่องราวต่าง ๆ ใช้เขียนอักษรโต้ตอบเพื่อการสื่อสาร รับใช้ศาสนา ความเป็นอยู่และประเพณี หรือแม้แต่บันทึกประวัติศาสตร์เป็นมรดกให้ลูกหลานได้รู้จักและภาคภูมิต่อ ชาติพันธุ์ของตน ก่อนยุคสมัยการใช้กระดาษ มนุษย์พยายามทดลองค้นหาวัสดุที่มีผิวเรียบชนิดต่าง ๆ มาใช้ เช่น นำดินเหนียวมาปั้นเป็นแผ่น ใช้กระดูกสัตว์ งาช้าง กระดองเต่า หิน โลหะ ซี่ไม้ไผ่ เปลือกไม้ ใบไม้และผ้าไหมเป็นต้น
ใครค้นพบวิธีทำกระดาษเป็นชาติแรก
แม้ว่าสิ่งต่าง ๆ ที่นำมาใช้บันทึกจะเป็นวัสดุที่ทนทาน แต่ก็ยากลำบากต่อการเก็บรักษา สิ้นเปลืองเนื้อที่ มีน้ำหนักมาก เคลื่อนย้ายไม่สะดวก จึงเป็นเหตุให้มีผู้คิดค้นวัสดุอื่นขึ้นมาใช้แทน ราว 2,000 - 8,000 ปี ก่อนคริสต์ศักราช ชาวอียิปต์โบราณได้ประสบความสำเร็จจากการนำต้น ปาปิรัส (Papyrus) มา บันทึกเรื่องราวต่าง ๆ ให้ชาวโลกได้รับทราบประวัติและวัฒนธรรมอียิปต์อย่างแพร่หลาย แต่นักวิจัยรุ่นหลังยังไม่ยอมรับว่าสิ่งนี้ คือ กระดาษ เนื่องจากวัสดุที่ใช้มิได้เป็นแผ่นเนื้อเดียวกัน เพียงแต่นำเยื่อมาติดซ้อน ๆ กัน
สิ่งที่ชาวโลกยอมรับว่าเป็นกระดาษที่แท้จริง คือ กระดาษที่เป็นแผ่นเนื้อเดียวกัน ค้นพบครั้งแรกในโลกที่ ประเทศจีน ประมาณ ค.ศ. 105 (พ.ศ. 648) และที่เชื่อกันว่า ขุนนางไซลั่น (Is'ai Lun) เป็นผู้คิดค้นวิธีทำกระดาษเป็นคนแรกนั้นไม่ถูกต้อง เนื่องจากมีการค้นพบกระดาษที่มีอายุเก่าแก่กว่านั้นประมาณ 140 ปี ก่อนคริสต์กาล ขุนนางผู้นี้อาจเป็นผู้เสนอการทำกระดาษเป็นทางการต่อ จักรพรรดิโฮ (Ho) และเป็นผู้ส่งเสริมและควบคุมรับผิดชอบการผลิตกระดาษให้กับราชสำนัก แต่การทำกระดาษถูกเก็บเป็นความลับไว้ในแผ่นดินจีนยาวนานกว่า 500 ปี จึงแพร่สู่เกาหลีและญี่ปุ่นเมื่อ ค.ศ. 770 (พ.ศ. 1313) และแพร่หลายเข้าสู่ยุโรปทางเส้นทางการค้าไหม โดยเข้าสู่อียิปต์เมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 10 และกระจายเข้าสู่ยุโรปอย่างแท้จริงราวกลางคริสต์ศตวรรษที่ 12 ผ่านทางประเทศสเปนและอิตาลี จากนั้นจึงมีการใช้กระดาษแทนหนังแกะ
โรงงานกระดาษแห่งแรกของโลก
สหรัฐอเมริกาเป็นผู้สร้างโรงงานทำกระดาษขึ้นเป็นชาติแรกเมื่อ ค.ศ. 1690 (พ.ศ. 2233) ณ เมืองฟิลาเดลเฟีย ส่วนเครื่องจักรทำกระดาษประดิษฐ์ขึ้นเป็นครั้งแรกเมื่อ ค.ศ. 1804 (พ.ศ. 2347) โดย เฮนรี่และซิลี ฟูดรินิแอร์ (Fourdrinier) สองพี่น้องชาวฝรั่งเศส
ทำไมจึงเรียกว่ากระดาษ
คำว่า กระดาษ แปลมาจากคำภาษาอังกฤษว่า Paper ซึ่งมีรากศัพท์มาจากคำว่า "Papyrus" ก็คือ ต้นปาปิรัส ที่ชาวอียิปต์นำมาบันทึกเรื่องราวต่าง ๆ นั่นเอง
แต่คำว่า กระดาษ นี้ไม่ใช่คำไทย หากเป็นคำที่แปลงจากคำภาษาโปรตุเกสที่เรียกว่า Cartas เข้าใจว่าโปรตุเกสเป็นผู้นำกระดาษแบบฝรั่งเข้ามาก่อนสมัยอยุธยา คำว่ากระดาษ จึงติดปากใช้กันมาตั้งแต่สมัยนั้น
สมุดไทย สมุดข่อย ประเทศไทยมีกระดาษใช้มาแต่โบราณกาลแล้ว คาดว่ามีมาตั้งแต่สมัยสุโขทัย แต่ขณะนั้นคนไทยยังไม่รู้จักคำว่า กระดาษ ก็เรียกวัสดุนี้ว่า ใบสมุด เพราะคำว่า สมุด หมายถึง เล่ม อย่างคำว่า สมุดไทย เป็นต้น
สมัยต่อมาได้วิวัฒนาการมาใช้เปลือกต้นข่อยตำทำเป็นแผ่นยาว ๆ แล้วย้อมด้วยน้ำมะเกลือให้เป็นสีดำ ตากให้แห้ง จึงเขียนด้วย รงค์ เรียกว่า สมุดข่อย ทั้ง ยังมีการเขียนด้วยเหล็กปลายแหลมลงใบลาน ภายหลังคนไทยภาคเหนืออาจได้รับอิทธิพลการทำกระดาษสาจากประเทศจีน ได้คิดทำกระดาษสาจากปอสาหรือต้นสาด้วยกรรมวิธีแบบง่าย ๆ จึงได้กระดาษสาที่มีคุณภาพพอใช้
ไม่ปรากฏหลักฐานว่าคนไทยเริ่มทำกระดาษมาแต่เมื่อใด จะมีเพียงหนังสือฉบับเก่าที่สุดของไทยที่เขียนลงบนกระดาษ คือ พงศาวดารฉบับหลวงประเสริฐ ซึ่งเพียงเท่านี้ก็ไม่ทำให้เราทราบเวลาที่แน่ชัดได้เลย
เพราะเหตุใดจึงไม่เรียก "ห้องสมุด" ว่า "ห้องหนังสือ"
เนื่องจากแต่โบราณนานมา คนไทยบันทึกเรื่องราวต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นพงศาวดาร ตำรายา โคลงกลอน ฯลฯ ลงสมุดทั้งสิ้น สมุดนี้เรียกว่า สมุดไทย ทำ เป็นกระดาษจากเปลือกต้นข่อยเป็นแผ่นยาว ๆ พับทางขวางทบกลับไปกลับมาคล้ายผ้าจีบ ลักษณะสมุดเป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้ามีทั้งชนิดกระดาษขาวและกระดาษดำ ดังนั้น จึงเรียกหอที่ใช้เก็บสมุดว่า ห้องสมุด
ต่อมาเกิดการถ่ายทอดเทคโนโลยีการพิมพ์จากตะวันตก สิ่งที่เก็บอยู่ในห้องสมุดจึงเป็นหนังสือแทบทั้งสิ้น แต่คำที่ใช้เรียก ห้องสมุด หรือ หอสมุด ก็มิได้เปลี่ยนตามเป็นห้องหนังสือหรือหอหนังสือ นับว่าดีแล้วไม่เช่นนั้นคงต้องเปลี่ยนชื่อห้องไปเรื่อย ๆ ตามวัสดุที่เก็บ คำว่า ห้องสมุด พระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงบัญญัติขึ้นมาใช้ตรงกับคำภาษา อังกฤษว่า Library โรงงานกระดาษแห่งแรกของประเทศไทย
ประมาณสงครามโลกครั้งที่หนึ่งราว พ.ศ. 2460 ขณะ นั้นกระดาษนำเข้าจากต่างประเทศมีเข้ามาจำหน่ายน้อยและราคาแพงมาก ครั้งแรกโรงงานที่เริ่มต้นผลิตกระดาษยังคงใช้คนงานผลิตด้วยมื อ คิดเฉลี่ยแล้วปีหนึ่งผลิตกระดาษได้เพียง 2.8 ตัน การผลิตกระดาษด้วยแรงคนนี้เป็นการสิ้นเปลืองเวลาและได้ผลน้อย ดังนั้นในระยะต่อมา พ.ศ. 2465 จึง ได้เปลี่ยนเป็นการผลิตกระดาษด้วยเครื่องจักร โรงงานกระดาษแห่งแรกของประเทศไทยสร้างด้วยเงินทุนกรมแผนที่ ณ ริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยาฝั่งตะวันออก ท่าพายัพ ตำบลสามเสน จังหวัดพระนคร (กรุงเทพมหานคร)
หลักการทำกระดาษ
คือ การทำเซลลูโลสเส้นใยให้เป็นแผ่นหนาสม่ำเสมอ เหนียวมีแผ่นหน้าเรียบและมีสีที่เหมาะสม ดังนั้น เซลลูโลสเส้นใยจึงเป็นมูลฐานของกระดาษทุกชนิด วัตถุดิบในการนี้เดิมทีเดียวใช้ ลินิน แต่เมื่อความต้องการกระดาษมีมาก ลินินมีไม่พอจึงได้มีการคิดค้นเพื่อจะใช้พืชอย่างอื่นเป็นวัตถุดิบแทนจนกระทั่งเมื่อประมาณ พ.ศ. 2422 ได้มีการใช้ ไม้ เป็นวัตถุดิบเพื่อนำเยื่อกระดาษมาผลิตกระดาษนั่นเอง พืช เส้นใยที่เหมาะสมผลิตเยื่อกระดาษ นอกจากต้นไม้ชนิดต่าง ๆ แล้วก็มี สน ปอแก้ว ปอกระเจา ปอสา ปอมนิลา หญ้าขจรจบ หญ้าขน ไผ่เพ็ก ฟางข้าว ต้นข้าวฟ่าง ต้นข้าวโพด เศษฝ้าย ชานอ้อย เศษปอ ต้นกระเจี๊ยบแดง ต้นหม่อน ใบสับปะรด ผักตบชวา เป็นต้น
กระดาษมูลสัตว์
จากปัญหาสิ่งแวดล้อมของมูลสัตว์ที่ถ่ายเป็นปริมาณสูงมากต่อหนึ่งวัน เช่น ช้างกินอาหาร วันละ 200 - 300 กิโลกรัม ต่อเชือก ฟาร์มเลี้ยงม้า เลี้ยงแพะ ที่สัตว์ขับถ่ายมูลออกมามากมายในแต่ละวันมากมายจนต้องคิดเอามูลสัตว์มา ทำให้เกิดประโยชน์ด้วยแนวคิดว่ากระดาษทำมาจากเยื่อไม้ ฉะนั้น หากนำมูลสัตว์ เช่น มูลช้าง มูลม้า มูลแพะ ซึ่งเป็นมูลที่ย่อยสลายจากพืชจำพวกอ้อย ใบไผ่ กล้วย หญ้ามาผ่านขั้นตอนกระบวนการผลิตด้วยมือเหมือนกระดาษสาทุกประการ เพียงแต่เติมหัวน้ำหอมลงไปก็น่าจะทำเป็นกระดาษได้ การทดลองได้ผลเป็นที่น่าพอใจมาก เพราะผลิตออกมาแล้วใช้ได้ดี มีความละเอียดเหนียวแน่นทนทาน ปราศจากกลิ่นเหม็น หากนำกระดาษสามาเปรียบเทียบกันจะดูไม่ออกเลยว่าชิ้นไหนเป็นกระดาษสา ชิ้นไหนเป็นกระดาษมูลสัตว์ สามารถนำมาผลิตสินค้าตามต้องการได้ เช่น ทำดอกไม้ประดับ ทำกล่อง ทำร่ม โคมไฟฟ้า สมุดไดอารี่ ปกหนังสือ และใช้ห่อของขวัญ
จัดขึ้นในวันที่ 5-6 กุมภาพันธ์ 2554 (วันขึ้น 2-3 ค่ำ เดือน 3) บริเวณศาลเจ้าพ่อศรีเทพ ภายในอุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ
หอพิศัยศัลลักษณ์ เป็นอาคารทรงหอ 4 ชั้นขนาดของ 15.80 เมตร x 17.00 เมตร สูง 22 เมตร อาคารตั้งอยู่ริมกำแพงทางด้านทิศตะวันออกเฉียงใต้ ได้รับการสันนิษฐานว่า สร้างขึ้นเป็นครั้งแรกในรัชสมัยของสมเด็จพระนารายณ์มหาราช และได้พังลงก่อนเสียกรุงอยุธยาครั้งที่ 2 สมัยรัชกาลที่ 4 โปรดเกล้าฯให้สร้างขึ้นตามรากฐานเดิมแล้วพระราชทานนามว่าหอพิสัยศัลลักษณ์ ใช้เป็นที่ประทับทอดพระเนตรดวงดาว ต่อมาเมื่อพื้นที่ภานในพระราชวังจันทรเกษม ถูกใช้เป็นที่ทำการมณฑลกรุงเก่า จึงทำหน้าที่เป็นหอสังเกตุการณ์และติดเครื่องสัญญาณเตือนภัยของมณฑลกรุงเก่า
***บรรณานุกรม***
หนังสือหายาก
อนันต์ พวงงาม. เทคนิคการสอบสวน. พระนคร : โรงพิมพ์มิตรสยาม, ๒๕๐๙.
รายงานการเดินทางไปราชการของคณะผู้แทนไทย
ณ ประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยเนปาล
๑. ชื่อโครงการ
โครงการบูรณะโบราณสถานในประเทศเนปาลที่ประสบเหตุแผ่นดินไหว
๒. วัตถุประสงค์
คณะผู้แทนไทยเดินทางไปหารือร่วมกับผู้แทนจากรัฐบาลเนปาล และเอกอัครราชทูต
ณ กรุงกาฐมัณฑุ ในประเด็นการให้ความช่วยเหลือตามโครงการบูรณะโบราณสถาน
ในประเทศเนปาลที่ประสบเหตุแผ่นดินไหว
๓. กำหนดเวลา ระหว่างวันที่ ๒๗ – ๒๙ กันยายน ๒๕๕๙
๔. สถานที่
ประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยเนปาล
๕. รายชื่อคณะผู้แทน
๑. นายอนันต์ ชูโชติ อธิบดีกรมศิลปากร
๒. นางสาวปภัสมน อัมราลิขิต ผู้ช่วยปลัดสำนักนายกรัฐมนตรี
๓. นางสาวดารุณี ธรรมโพธิ์ดล ผู้อำนวยการสำนักความสัมพันธ์ต่างประเทศ
กระทรวงวัฒนธรรม
๔. นายอธิปัตย์ โรจนไพบูลย์ ผู้อำนวยการกองเอเชียใต้และเอเชียกลาง
กรมเอเชียใต้ ตะวันออกกลางและแอฟริกา
๕. นายพงศ์ธร เหียงแก้ว สถาปนิกชำนาญการ กรมศิลปากร
๖. นายสิทธิชัย พูดดี นักโบราณคดีปฏิบัติการ กรมศิลปากร
๗. นางพจมาลย เกียรติธร ผู้แทนพระศากยวงศ์วิสุทธิ์ วัดบวรนิเวศวิหาร
๖. กิจกรรม
๒๗ กันยายน ๒๕๕๙
- เดินทางจากประเทศไทย ท่าอากาศยานนานาชาติสุวรรณภูมิโดยสายการบินไทย
เที่ยวบินที่ TG ๓๒๓ เวลา ๐๗.๓๕
- ถึงท่าอากาศยานนานาชาติ อินทิราคานธี กรุงนิวเดลี อินเดีย เวลา๑๐.๓๕ น.
(เวลาท้องถิ่น) และเดินทางต่อไปยังกรุงกาฐมัณฑุด้วยสายการบินเจ็ทแอร์เวย์
เที่ยวบินที่ GA ๒๐๘ เวลา๑๓.๔๕ น.
- ถึงท่าอากาศยานนานาชาติตรีภูวัน กรุงกาฐมัณฑุประเทศเนปาลเวลาประมาณ
๑๕.๔๕ น. (เวลาท้องถิ่น)
- เดินทางเข้าพัก ณ โรงแรม Yak and Yeti กรุงกาฐมัณฑุ
- เข้าร่วมงานเลี้ยงรับรองพร้อมหารือกับคณะผู้แทนของรัฐบาลเนปาล ณ ทำเนียบ-
เอกอัครราชทูตเวลา ๑๙.๐๐
๒๘ กันยายน ๒๕๕๙
- เวลาประมาณ ๑๐.๐๐ น. เดินทางเข้าประชุมหารือกับปลัดกระทรวงวัฒนธรรม
และการท่องเที่ยว เนปาลและคณะ ณ กระทรวงวัฒนธรรมและการท่องเที่ยว
เนปาล จนถึงเวลาประมาณ ๑๒.๓๐ น.
- รับประทานอาหารเที่ยงและเดินทางไปสำรวจแหล่งโบราณสถานที่ได้รับผลกระทบ
จากเหตุการณ์แผ่นดินไหว ซึ่งฝ่ายไทยได้เสนอการสนับสนุน พร้อมหารือร่วมกับ
คณะกรรมท้องถิ่นผู้ดูแลศาสนสถานได้แก่ โบราณสถานภายในวัดสวายัมภูวนาถ
กรุงกาฐมัณฑุ ๓ แห่ง ประกอบด้วย สถูปประธาน สันติวิหาร และปรางค์อนันทปุระ
และโบราณสถานภายในวัดมหาพุทธะ เมืองปาตัน หรือลลิตปูร์
- เวลาประมาณ ๑๗.๓๐ น. ประชุมหารือกับอธิบดีกรมโบราณคดี เนปาลและคณะ
ณ โรงแรม Yak and Yeti
๒๙ กันยายน ๒๕๕๙
- เวลาประมาณ ๘.๓๐ น. เดินทางออกจากโรงแรมที่พักเพื่อไปสำรวจแหล่งโบราณ
สถานที่ได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์แผ่นดินไหวเพิ่มเติม ณ จัตุรัสดูบาร์
กรุงกาฐมัณฑุ พร้อมหารือร่วมกับเจ้าหน้าที่ของโครงการอนุรักษ์พระราชวังหนุมาน
โดกา จัตุรัสดูบาร์ กรุงกาฐมัณฑุ Hanuman Dhoka, Durbar Square
Conservation Programme, Basantapur) ซึ่งดูแลโดยเทศบาลกรุงกาฐมัณฑุ
(Kathmandu Metropolitan City)
- เวลาประมาณ ๑๑.๓๐ น. เดินทางถึงท่าอากาศยานนานาชาติตรีภูวัน
กรุงกาฐมัณฑุ
- เวลาประมาณ ๑๓.๓๐ น. ออกเดินทางจากท่าอากาศนานาชาติยานตรีภูวัน
กรุงกาฐมัณฑุ โดยสายการบินไทย เที่ยวบินที่TG ๓๒๐
- เวลาประมาณ ๑๘.๔๕ น. (เวลาประเทศไทย)เดินทางถึงท่าอากาศนานาชาติ
สุวรรณภูมิ
บ้านคูเมืองตั้งอยู่ในเขตคูเมือง อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี เป็นแหล่งโบราณคดีมีอาณาเขต จำนวน ๓ หมู่บ้าน ได้แก่ หมู่ที่ ๑ หมู่ที่ ๔ และหมู่ที่ ๗ ที่มีชื่อว่า “คูเมือง”เป็นเพราะมีร่องรอยคูน้ำล้อมรอบพื้นที่เมือง บ้านคูเมืองตั้งอยู่ห่างจากอำเภอวารินชำราบมาทางทิศใต้ประมาณ ๑๐ กิโลเมตร มีลำห้วยไหลผ่านทางด้านทิศตะวันตกเฉียงเหนือห่างประมาณ ๒๐๐-๓๐๐ เมตร และยังมีลำห้วยเล็กๆ ไหลผ่านทางด้านทิศเหนือ เป็น เส้นทางระบายน้ำจากลำห้วยผับมาสู่คูน้ำโบราณ แต่เมื่อพิจารณาจากรูปแบบโบราณวัตถุและโบราณสถานที่พบสามารถอธิบายลำดับพัฒนาการการอยู่อาศัยในพื้นที่ได้ ๔ สมัย สมัยที่ ๑ ในช่วงก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลาย (ยุคสำริด-เหล็ก) พบหลักฐานการฝังศพครั้งที่ ๒ และ โบราณวัตถุเช่น ภาชนะดินเผาสีส้มและสีขาวนวลที่กำหนดอายุได้มากกว่า ๒,๐๐๐ ปีมาแล้ว สมัยที่ ๒ อยู่ในช่วงพุทธศตวรรษที่ ๑๒-๑๔ หรือ ประมาณ ๑,๔๐๐-๑,๒๐๐ ปีมาแล้วตรงกับช่วงสมัยทวารวดี โดยหลักฐานที่พบในสมัยนี้คือเศษภาชนะดินเผารูปทรงต่างๆ สมัยที่ ๓ เป็นการอยู่อาศัยต่อเนื่องจากสมัยที่ ๒ คืออยู่ในช่วงพุทธศตวรรษที่ ๑๕-๑๙ หรือประมาณ ๑,๑๐๐ ปีมาแล้วตรงกับช่วงอิทธิพลเขมรในประเทศไทย ที่พบหลักฐานภาชนะดินเผาเขมรจากแหล่งเตาบุรีรัมย์ เครื่องถ้วยจีน และพบกิจกรรมการถลุงโลหะด้วย สมัยที่ ๔ อยู่ในระยะตั้งแต่การอพยพเข้ามาตั้งถิ่นฐาน ของคนลาวที่เป็นบรรพบุรุษของชาวบ้านในปัจจุบันเมื่อประมาณ ๒๐๐ ปีที่ผ่านมา หรือตั้งแต่ระยะต้นพุทธศตวรรษที่ ๒๔ เป็นต้นมา นอกจากนี้ยังมีโบราณสถานที่สำคัญคือ“โบราณสถานโนนแก”เป็นโบราณสถานสำคัญของบ้านคูเมือง สร้างขึ้นในช่วงสมัยที่ ๓ คือช่วงสมัยอิทธิพลวัฒนธรรมเขมร โดยใช้ศิลาแลงเป็นวัสดุหลักในการก่อสร้าง ในปัจจุบันพบร่องรอยการก่อสร้างอาคารจำนวน ๔ หลัง ซึ่งจากการขุดค้นทางโบราณคดีพบว่าการปรับถมอัดพื้นที่เพื่อทำฐานรากก่อนการก่อสร้างโดยในสมัยแรกน่าจะเป็นศาสนสถานที่มีปราสาทประธานและอาคารประกอบด้านข้างทิศเหนือและสร้างกำแพงล้อมรอบ ส่วนในสมัยที่ ๒ พบการเข้ามาใช้พื้นที่ก่อสร้าง อุโบสถในพุทธศาสนาคืออาคารอีก ๒ หลังที่สร้างด้วยการนำหิน มาเรียงกันขึ้นใหม่บนซากอาคารเดิมในสมัยแรกสร้าง ปัจจุบันยังคงมีการใช้พื้นที่ในโบราณสถานโนนแก โดยการปรับปรุงดูแลรักษาโบราณสถานโนนแก ซึ่งถือเป็นพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์และแหล่งท่องเที่ยวของชุมชน ทำให้โบราณสถานแห่งนี้มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวเป็นอย่างมาก กรมศิลปากรประกาศขึ้นทะเบียนและกำหนดเขตที่ดินโบราณสถาน ในราชกิจจานุเบกษา เล่ม ๑๒๒ ตอนพิเศษ ๑๒๖ พื้นที่โบราณสถานประมาณ ๓ ไร่ ๑ ตารางวาวันที่ ๕ กันยายน๒๕๔๘ ข้อมูล : นางสาวเมริกา สงวนวงษ์ กลุ่มโบราณคดี สำนักศิลปากรที่ ๙ อุบลราชธานี ที่มา : รายงานการขุดค้นขุดแต่งเพื่อการบูรณะโบราณสถานโนนแก.สำนักงานโบราณคดีและพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติที่ 8 อุบลราชธานี กรมศิลปากร, 2540.
เลขทะเบียน : นพ.บ.3/4ห้องจัดเก็บ : ศรีโคตรบูรณ์ประเภทสื่อ : เอกสารโบราณหมวดหมู่ : พุทธศาสนาลักษณะวัสดุ : 54 หน้า ; 5 x 55 ซ.ม. : ล่องรัก ; ไม้ประกับธรรมดา ชื่อชุด : มัดที่ 2 (11-19) ผูก 4หัวเรื่อง : แปดหมื่นสี่พันขันธ์--เอกสารโบราณ คัมภีร์ใบลาน พุทธศาสนาอักษร : ธรรมอีสานภาษา : ธรรมอีสานบทคัดย่อ : มีเนื้อหาเกี่ยวกับพุทธศาสนา สามารถสืบค้นได้ที่ห้องศรีโคตรบูรณ์ หอสมุดแห่งชาติเฉลิมพระเกียรติ สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ นครพนม
เลขทะเบียน : นพ.บ.49/6ห้องจัดเก็บ : ศรีโคตรบูรณ์ประเภทสื่อ : เอกสารโบราณหมวดหมู่ : พุทธศาสนาลักษณะวัสดุ : 52 หน้า ; 4.5 x 54 ซ.ม. : ล่องชาด ; ไม้ประกับธรรมดา ชื่อชุด : มัดที่ 30 (308-325) ผูก 10หัวเรื่อง : บาลียมก --เอกสารโบราณ คัมภีร์ใบลาน พุทธศาสนาอักษร : ธรรมอีสานภาษา : ธรรมอีสานบทคัดย่อ : มีเนื้อหาเกี่ยวกับพุทธศาสนา สามารถสืบค้นได้ที่ห้องศรีโคตรบูรณ์ หอสมุดแห่งชาติเฉลิมพระเกียรติ สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ นครพนม
ชื่อเรื่อง : โบราณคดีสามทศวรรษที่เวียงกุมกาม
ผู้แต่ง : สำนักศิลปากรที่ 8 เชียงใหม่
ปีที่พิมพ์ : 2548
สถานที่พิมพ์ : กรุงเทพฯ
สำนักพิมพ์ : ถาวรกิจการพิมพ์
ว่าด้วยตำรายาเกร็ด เช่น ยาแก้ซาง, ยาคุดทะราด, ยาแก้ปวด, ยาฝีหนอง, ยาแดงแก้เลือด,ยาฝีจาง, ยาแก้ลงราก, ยาช้าง ฯลฯ
