ค้นหา
รายการที่พบทั้งหมด 41,423 รายการ
เป็นหนังสือที่ให้ความรู้ทางภูมิศาสตร์ในสมัยนั้น ซึ่งพระยามหาอำมาตยาธิบดี (เส็ง วีรยสิริ) ขณะที่ดำรงตำแหน่งเป็นหลวงเทศาจิตรพิจารณ์ ปลัดกรมแผนที่ได้ไปทำการรางวัด
ให้ความรู้เกี่ยวกับต้นกำเนิดของแม่น้ำสายสำคัญๆ ของประเทศ ได้แก่ แม่น้ำเจ้าพระยา แม่น้ำบางปะกง แม่น้ำของ (แม่น้ำโขง) นอกจากจะให้ความรู้ทางภูมิศาสตร์ยังให้ข้อมูลเกี่ยวกับลักษณะภูมิประเทศริมฝั่งแม่น้ำและวิถีชีวิตของประชาชนในสมัยก่อน
จารึกกลุ่มอักษรมอญโบราณ
สร้างขึ้นระหว่างพุทธศตวรรษที่ ๑๗ – ๑๘ หรือประมาณ ๑,๐๐๐ ปีล่วงมาแล้ว พบในพื้นที่จังหวัดลำพูนและจังหวัดเชียงใหม่ ในปัจจุบัน ซึ่งเคยเป็นพื้นที่เดิมของแคว้นหริภุญไชย มีทั้งจารึกด้วยภาษามอญโบราณ ภาษาบาลี และจารึกด้วยภาษามอญกับภาษาบาลีร่วมกัน
จารึกของอาณาจักรหริภุญไชย กำหนดอายุจากรูปอักษรมอญโบราณ ซึ่งมีลักษณะใกล้เคียงกับตัวอักษรที่ปรากฏบนศิลาจารึก “มรเจดีย์” (Mayazedi) ของพระเจ้าจันสิตถา (Kyanzittha) กษัตริย์แห่งอาณาจักรพุกาม (พม่า) ซึ่งจารึกไว้เมื่อ พ.ศ. ๑๖๒๘ และ ๑๖๓๐ อันได้รับอิทธิพลด้านตัวอักษรไปจากมอญ แต่ครั้งเมื่อพระเจ้าอนิรุทธ (อโนรธามังฉ่อ) ได้ทรงยกทัพไปตีเมืองสะเทิม (ถะทนหรือสุธรรมวดี) ซึ่งเป็นราชธานีของหัวเมืองมอญฝ่ายใต้สำเร็จ มีการกวาดต้อนผู้คน ช่างฝีมือ ตลอดจนภิกษุสงฆ์และคัมภีร์ทางพุทธศาสนาที่มีอยู่ในเมืองสะเทิมไปสู่พุกามทำให้วัฒนธรรมมอญแพร่หลายในพุกาม รวมไปถึงการใช้ตัวอักษรด้วย
จากหลักฐานตำนาน “จามเทวีวงศ์” ซึ่งเป็นพงศาวดารของเมืองลำพูน ระบุไว้ว่าในช่วงต้นพุทธศตวรรษที่ ๑๖ เมืองหริภุญไชยได้เกิดเหตุการณ์โรคระบาดที่มีคนล้มตายเป็นจำนวนมาก จึงได้อพยพผู้คนจากเมืองหริภุญไชยไปพำนักที่เมืองสะเทิมเป็นเวลา ๖ ปี สันนิษฐานได้ว่าคนมอญหริภุญไชยจะถูกกวาดต้อนจากเมืองสะเทิมไปยังพุกามในคราวนี้ ทำให้อักษรมอญแบบหริภุญไชย มีความคล้ายคลึงกับอักษรมอญโบราณที่ปรากฏบนศิลาจารึก “มรเจดีย์” (Mayazedi) นั้นเอง
ศาสตราจารย์ เรอชินาล์ด เลอเมย์ (Reginald Le May) อดีตรองกงสุลอังกฤษประจําเชียงใหม่ระหว่างปี ค.ศ.๑๘๘๕-๑๙๗๒ กล่าวว่า พม่ารับวัฒนธรรมการเขียนหนังสือไปจากมอญ เมื่อราว พ.ศ. ๑๖๐๖ ตรงกับช่วงสมัยที่อาณาจักรพุกามถูกปกครองโดยพระเจ้าอนิรุทธ (อโนรธามังฉ่อ) ระหว่าง พ.ศ.๑๕๘๗ – ๑๖๒๐ นั้นเอง
หลักฐานข้อมูลจากศิลาจารึกแสดงให้เห็นว่า กลุ่มชนที่สร้างจารึกเหล่านี้นับถือพุทธศาสนาที่ใช้ภาษาบาลีเป็นหลักมาตั้งแต่ราวพุทธศตวรรษที่ ๑๗ เป็นกลุ่มชนที่มีอิสรภาพหรือเป็นเอกราช ด้วยเนื้อหาในจารึกบ่งบอกถึงพฤติการณ์ของกษัตริย์ที่ทรงดำเนินแบบอย่างทางพระพุทธศาสนาและเป็นชุมชนที่ใช้ภาษามอญเป็นสื่อกลางในการสื่อสาร หลังจากนั้นไม่ปรากฏหลักฐานอักษรมอญโบราณในศิลาจารึกช่วงระยะต่อมาอีกเลย สันนิษฐานว่ากลุ่มชนที่ใช้อักษรมอญและภาษามอญในพุทธศตวรรษที่ ๑๗ นี้ได้สูญหายไป และมีกลุ่มชนที่ใช้อักษรไทยและภาษาไทยแบบต่างๆ เกิดขึ้นมาตั้งแต่พุทธศตวรรษที่ ๒๐ หรือ พ.ศ.๑๙๑๓ จากหลักฐานศิลาจารึกวัดพระยืนปรากฏขึ้นแทน
***บรรณานุกรม***
หนังสือหายาก
โพธิ์ แซมลำเลียก และ ก.ศ. เวชยานนท์. แนววัดผลฉบับเตรียมสอบ วรรณคดีไทย มัธยมศึกษาปีที่ 1. พระนคร : มิตรหรรษา, ๒๕๑๐.
ชื่อเรื่อง : นวดไทย มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรม
ผู้เขียน : -
สำนักพิมพ์ : โรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก
ปีพิมพ์ : ๒๕๖๑
เลขมาตรฐานสากลประจำหนังสือ : ๙๗๘-๖๑๖-๕๔๓-๕๖๕-๙
เลขเรียกหนังสือ : ๖๑๕.๘๒๒ น๒๙๓
ประเภทหนังสือ : หนังสือทั่วไป
ห้องบริการ :ห้องหนังสือทั่วไป ๑สาระสังเขป : นวดไทย เป็นศาสตร์และศิลป์ของการดูแลสุขภาพที่สะท้อนให้เห็นถึงภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของคนไทย ซึ่งได้มีการสืบทอดและพัฒนาสืบต่อกันมาโดยครูหมดนวดไทยในอดีตจนถึงปัจจุบัน ปัจจุบันการนวดไทยเป็นที่รู้จักของคนทั่วโลก และมีการนำมาประยุกต์ใช้ในระบบบริการสุขภาพของไทยสามารถบำบัดอาการและฟื้นฟูสุขภาพของผู้ป่วยที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวร่างกาย "นวดไทย : มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรม" ได้รวบรวบข้อมูลเกี่ยวกับการนวดไทยทั้งปรัชญา แนวคิด ทฤษฎีองค์ความรู้ และประวัติศาสตร์ เริ่มต้นตั้งแต่การนำเสนอรากฐานความเป็นมาของการนวดไทยในอดีตจนถึงปัจจุบัน การฟื้นฟูจนทำให้การนวดไทยกลับมาเป็นที่ยอมรับทั้งทางสังคมและกฏหมาย เช่น การนวดไทยก่อนประวัติศาสตร์ไทย การนวดในประวัติศาสตร์ไทย การนวดไทยลดการใช้ยาแก้ปวดเกินจำเป็น การบริการนวดไทยในระบบหลัประกันสุขภาพแห่งชาติ ประเภทของการนวดไทย ทฤษฎีการนวดไทย การนวดไทยบนเส้นทางชุมชน วิชาชีพ และธุรกิจ เป็นต้น รวมทั้งเรื่องราวเกี่ยวกับระบบคุณค่าดั้งเดิมของการนวดไทย รากฐานความเชื่อ จริยธรรม ความรู้ บทบาทหน้าที่ทางสังคม ความหมายและคุณค่าของการนวดไทย พร้อมภาพประกอบอธิบายอย่างละเอียด อันเป็นผลผลิตทางวัฒนธรรมที่เป็นมรดกภูมิปัญญาอันล้ำค่าอย่างหนึ่งของชาติไทยและเป็นที่ประจักษ์ในสังคมโลก
นิตยสารรายสองเดือน กรมศิลปากร กระทรวงวัฒนธรรม
วัตถุประสงค์ : เพื่อเผยแพร่ข้อมูลทางวิชาการเกี่ยวกับศิลปวัฒนธรรมในสาระสำคัญต่าง ๆ และ
เพื่ออนุรักษ์สืบทอดมรดกวัฒนธรรมของชาติ
หมวดหมู่ นิทานพื้นเมืองภาษา บาลี/ไทยอีสานหัวเรื่อง นิทานพื้นเมือง นิทาน -- ไทยประเภทวัสดุ/มีเดีย คัมภีร์ใบลานลักษณะวัสดุ 26 หน้า : กว้าง 6 ซม. ยาว 59.5 ซม. บทคัดย่อ
เป็นคัมภีร์ใบลาน อักษรธรรมอีสาน เส้นจาร ฉบับลานดิบ ได้รับบริจาคมาจากพระอธิการเด่น ปญฺญาทีโป วัดคิรีรัตนาราม ต.ดอนคา อ.อู่ทอง จ.สุพรรณบุรี ดำเนินการอนุรักษ์เมื่อวันที่ 31 มีนาคม 2534
เลขทะเบียน : นพ.บ.47/3ห้องจัดเก็บ : ศรีโคตรบูรณ์ประเภทสื่อ : เอกสารโบราณหมวดหมู่ : พุทธศาสนาลักษณะวัสดุ : 52 หน้า ; 4.6 x 51.5 ซ.ม. : ล่องรัก ; ไม้ประกับธรรมดา ชื่อชุด : มัดที่ 29 (295-307) ผูก 2หัวเรื่อง : มหาวคฺคปาลิ ทีฆนิกาย --เอกสารโบราณ คัมภีร์ใบลาน พุทธศาสนาอักษร : ธรรมอีสานภาษา : ธรรมอีสานบทคัดย่อ : มีเนื้อหาเกี่ยวกับพุทธศาสนา สามารถสืบค้นได้ที่ห้องศรีโคตรบูรณ์ หอสมุดแห่งชาติเฉลิมพระเกียรติ สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ นครพนม
ชื่อเรื่อง : ธรรมาธรรมะสงคราม บทละคอนเรื่องพระเกียรติรถ บทละคอนร้องเรื่องพระเกียรติรถ และบทละคอนเรื่องขุนช้างขุนแผน (ชุดแต่งงานพระไวย)
ผู้แต่ง : มงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว, พระบาทสมเด็จพระ
ปีที่พิมพ์ : 2510
สถานที่พิมพ์ : พระนคร
สำนักพิมพ์ : แพร่การช่าง
นิตยสารรายสองเดือน กรมศิลปากร กระทรวงวัฒนธรรม
วัตถุประสงค์ : เพื่อเผยแพร่ข้อมูลทางวิชาการเกี่ยวกับศิลปวัฒนธรรม
ในสาระสำคัญต่าง ๆ และเพื่ออนุรักษ์สืบทอดมรดกวัฒนธรรมของชาติ
