ค้นหา
รายการที่พบทั้งหมด 48,758 รายการ
ชื่อเรื่อง : โลกในนิทรรศการ ผู้เขียน : สฤณี อาชวานันทกุล สำนักพิมพ์ : แซลมอน ปีพิมพ์ : ๒๕๖๑ เลขมาตรฐานสากลประจำหนังสือ : ๙๗๘-๖๑๖-๒๙๘-๔๑๐-๕ เลขเรียกหนังสือ : ๐๖๙.๕ ส๓๕๗ล ประเภทหนังสือ : หนังสือกรมศิลปากร ห้องบริการ : ห้องหนังสือทั่วไป ๑
สาระสังเขป : "โลกในนิทรรศการ" ผลงานของเจ้าของเพจเฟซบุ๊กชื่อว่า "โลกในนิทรรศการ" ที่มีความชื่นชอบการท่องเที่ยวชมนิทรรศการ โดยผู้เขียนได้นำเสนอชิ้นงานจากนิทรรศการทั่วโลกที่น่าสนใจมากกว่า 100 ชิ้น เล่าเรื่องราวความเป็นมาเชื่อมโยงไปถึงประวัติศาสตร์ พร้อมภาพประกอบได้อย่างน่าติดตาม ซึ่งเรื่องราวทั้งหมดของโลกในนิทรรศการนี้จะทำให้ ผู้อ่านได้รับรู้ความรู้สึกเหมือนกำลังก้าวเข้าไปในพิพิธภัณฑ์ขนาดใหญ่ที่นำพาให้ย้อนเวลากลับไปเห็นความเป็นมาของโลก ร่องรอยของยุคสมัยเก่าก่อน และอาจจะเป็นจุดเริ่มต้นให้ผู้อ่านเกิดแรงบันดาลใจอยากไปเยือนพิพิธภัณฑ์หรือสถานที่ต่างๆ ที่นำมาเสนอสักครั้งในชีวิต
ประชุมสุภาษิตสุนทรภู่ เป็นหนังสือเก็บรวบรวมสุภาษิตจากหนังสือเรื่องต่างๆ ที่สุนทรภู่แต่งไว้ ส่วสุภาษิตสอนสตรีนั้น สุนทรภู่เห็นจะแต้งเมื่อราวระหว่าง พ.ศ. 2380 จน พ.ศ. 2383 ในเวลาสึกกลับออกมาเป็นคฤหัสถ์ แล้วต้องตกยากจนถึงลงลอยเรืออยู่
สาระสังเขป : หนังสือว่าด้วยมนุษยธรรม 4 ประการ ว่าโดยอาการแยกได้เป็น 4 ประการ คือ นิรัสสาสกธรรม (ธรรมเครื่องหายใจออกอย่างที่เท่ากับไม่ได้หายใจออกเลย)1 ทุรัสสาสกธรรม (ธรรมเครื่องหายใจออกอย่างชั่ว)1 สวาสสาสกธรรม (ธรรมเครื่องหายใจออกอย่างดี)1 และปรมัสสาสกธรรม (ธรรมเครื่องหายใจออก ซึ่งเป็นประโยชน์อย่างยิ่ง)1 ผู้แต่ง : จอมเกล้าเจ้าอยู่หัว, พระบาทสมเด็จพระโรงพิมพ์ : เชียงเฮงปีที่พิมพ์ : 2478 ภาษา : ไทยรูปแบบ : PDFเลขทะเบียน : น.30ร.9377จบเลขหมู่ : 923.1593 จ196อ
หมวดหมู่ พุทธศาสนาภาษา บาลี/ไทยอีสานหัวเรื่อง พุทธศาสนา พุทธศาสนา -- บทสวดมนต์ประเภทวัสดุ/มีเดีย คัมภีร์ใบลานลักษณะวัสดุ 20 หน้า : กว้าง 5 ซม. ยาว 58 ซม. บทคัดย่อ
เป็นคัมภีร์ใบลาน อักษรธรรมอีสาน เส้นจาร ฉบับลานดิบ ได้รับบริจาคมาจากพระอธิการเด่น ปญฺญาทีโป วัดคิรีรัตนาราม ต.ดอนคา อ.อู่ทอง จ.สุพรรณบุรี ดำเนินการอนุรักษ์เมื่อวันที่ 31 มีนาคม 2534
ชื่อเรื่อง : จารึกสมัยสุโขทัย
ผู้แต่ง : กรมศิลปากร
ปีที่พิมพ์ : 2526
สถานที่พิมพ์ : กรุงเทพฯ
สำนักพิมพ์ : กรมศิลปากร
เลขทะเบียน : นพ.บ.53/6ห้องจัดเก็บ : ศรีโคตรบูรณ์ประเภทสื่อ : เอกสารโบราณหมวดหมู่ : พุทธศาสนาลักษณะวัสดุ : 46 หน้า ; 4.5 x 51.3 ซ.ม. : ล่องรัก ; ไม้ประกับธรรมดา ชื่อชุด : มัดที่ 34 (344-352) ผูก 6หัวเรื่อง : จตุกฺกนิบาต --เอกสารโบราณ คัมภีร์ใบลาน พุทธศาสนาอักษร : ธรรมอีสานภาษา : ธรรมอีสานบทคัดย่อ : มีเนื้อหาเกี่ยวกับพุทธศาสนา สามารถสืบค้นได้ที่ห้องศรีโคตรบูรณ์ หอสมุดแห่งชาติเฉลิมพระเกียรติ สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ นครพนม
ชื่อเรื่อง : รามเกียรติ์ เล่ม 7
ชื่อผู้แต่ง : พุทธยอดฟ้าจุฬาโลก, พระบาทสมเด็จพระ
ปีที่พิมพ์ : 2507
สถานที่พิมพ์ : พระนคร
สำนักพิมพ์ : องค์การค้าของคุรุสภา
จำนวนหน้า : 358 หน้า
สาระสังเขป : พระราชนิพนธ์บทละครเรื่องรามเกียรติ์ของพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช ทรงพระราชนิพนธ์เป็นกลอนบทละคร ดำเนินเรื่องโดยการเล่าเรื่องติดต่อกันตั้งแต่ต้นจนจบ พระราชนิพนธ์บทละครรามเกียรติ์ เล่ม 7 เริ่มจากตอน วิรุญจำบังอาสาออกรบโดยกำบังกาย หนุมานแสดงตัวเป็นวานร ทศกัณฐ์กลับลงกา ทศกัณฐ์ยกทัพ นางมณโฑหุงน้ำทิพย์สำเร็จ พระรามแผลงศรพรหมาสตร์ จนถึงตอนหนุมานอาสาออกรบ
1. ว่าด้วยเรื่องวันศุกในญาณสูตร ทำนายวัน เดือน ปีที่จะตายของคน 2. ตำรายาเกร็ด อักษรขอม – ไทย ภาษาบาลี – ไทย เช่น กำเนิดตำรายา, แก้ประดง, แก้สลบ, แก้อีดำอีแดง, ยาจุดกาน, แก้ทราง, แก้ดำ, ยาต้มแก้สันนิบาต, ยาตัดรากไข้, ยาหาลงเมือง, ยาเขียวพิสดาร, ยาประจำธาตุเด็ก, ยาทำกาน ฯลฯ
ฮะกิม โอมาร์ คัยยาม. รุไบยาต. พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์ ทรงแปลและนิพนธ์เทียบเป็นโคลงสุภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 6. พระนคร : กรมศิลปากร, 2513. รุไบยาต เป็นวรรณคดีเปอร์เซียที่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักกันแพร่หลายทั่วโลก ซึ่งฮะกิม โอมาร์ คัยยาม กวีและนักปราชญ์คนสำคัญของเปอร์เซียนิพนธ์ไว้ เป็นบทกวีที่มีลีลาไพเราะ มีใจความเปรียบเปรยลัทธิศาสนาซึ่งมีผู้นับถือในสมัยนั้น และเชิญชวนให้มนุษย์ทั้งหลายให้รีบหาความสุขสบายต่างๆ ในโลกด้วยการเสพสุขจากรูป รส กลิ่นเสียง และสัมผัส ก่อนจะอำลาโลกนี้ไป รุไบยาต ยังเป็นบทกวีที่มีคุณค่าสำคัญแสดงถึงปรัชญาชีวิตอันลึกซึ้งในเรื่องความไม่เที่ยงของชีวิต
V.I.P. ย่อมาจาก very important person คือ บุคคลสำคัญ บุคคลพิเศษ หรือที่สมัยนี้นิยมเรียกกันว่า เซเล็บ (celebrity) มี วี.ไอ.พี.ในยุคก่อนประวัติศาสตร์ของประเทศไทยด้วยหรือ รู้ได้อย่างไรว่าเขาหรือเธอเป็นบุคคลพิเศษ เมื่อนักโบราณคดีขุดค้นแหล่งโบราณคดีที่เป็นแหล่งฝังศพ มักมีโครงกระดูกที่พบหลักฐาน เช่น สิ่งของอุทิศในพิธีกรรมการฝังศพ เครื่องประดับตกแต่งร่างกาย ที่มีปริมาณและความหลากหลายแตกต่างจากโครงกระดูกอื่นๆในแหล่งเดียวกันอย่างเห็นได้ชัด หลักฐานเหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงความเป็น วี.ไอ.พี. หรือบุคคลสำคัญที่มีฐานะ สถานะพิเศษในชุมชนที่ผู้ทำพิธีฝังศพยอมรับ หรือมีความผูกพัน แสดงออกด้วยการมอบสิ่งของอุทิศจำนวนมาก หายาก และมีค่าให้กับผู้ตาย ในสมัยหินใหม่มีตัวอย่าง วี.ไอ.พี. หรือบุคคลสำคัญที่แหล่งโบราณคดีโคกพนมดี อำเภอพนัสนิคม จังหวัดชลบุรี เป็นเพศหญิง ตายเมื่ออายุ ๓๕ ปี กำหนดอายุประมาณ ๓,๖๐๐ ปีมาแล้ว หลุมศพของเธอมีขนาดใหญ่ ร่างกายตกแต่งด้วยเครื่องประดับจำนวนมากอย่างหรูหรา จนได้รับการขนานนามว่า “เจ้าแม่โคกพนมดี” เป็นโครงกระดูกที่แสดงถึงความร่ำรวยที่สุดในแหล่ง จากลักษณะของกระดูกแสดงว่าเมื่อยังมีชีวิตเป็นคนที่ทำกิจกรรมที่ใช้แขนท่อนล่างและมือมาก ประกอบกับสิ่งของในหลุมฝังศพเป็นอุปกรณ์เกี่ยวข้องกับการทำภาชนะดินเผา ได้แก่ หินดุ หินขัดภาชนะ และแท่งดินเหนียวดิบจำนวนมากวางสุมทับลำตัวเป็นกองสูงมีภาชนะดินเผาทุบแตกวางไว้ด้านบน ทำให้สันนิษฐานได้ว่าน่าจะเป็นช่างปั้นภาชนะดินเผาหญิงที่มีความสำคัญมากของชุมชน ลูกปัดเปลือกหอย เครื่องประดับของ “เจ้าแม่โคกพนมดี” ได้แก่ ลูกปัดเปลือกหอยมากกว่า ๑๒๐,๐๐๐ เม็ด บริเวณกระดูกอกและแผ่นหลังลักษณะที่น่าจะเย็บติดกับผ้าเป็นเสื้อหรือเสื้อคลุมมากกว่าจะเป็นสายสร้อย เครื่องประดับศรีษะทำจากเปลือกหอย แผ่นวงกลมมีเดือยทำจากเปลือกหอย ๒ วงที่ไหล่ซ้ายขวา กำไลเปลือกหอยสวมข้อมือซ้าย เขี้ยวสัตว์เจาะรู ๕ เขี้ยวบริเวณอก และลูกปัดทรงตัวไอกว่า ๙๕๐ เม็ด ลักษณะที่อาจร้อยเป็นสายหรือเย็บติดกับผ้าสวมบริเวณอกและใต้แขน ลูกปัดเปลือกหอยทรงตัวไอกว่า ๙๕๐ เม็ด เครื่องประดับศรีษะ ทำจากเปลือกหอย ชุมชนโบราณสมัยเหล็กในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ก็พบหลักฐาน วี.ไอ.พี.เช่นกัน ที่แหล่งโบราณคดีเนินอุโลก อำเภอโนนสูง จังหวัดนครราชสีมา มีบุคคลพิเศษเป็นเพศหญิง ๑ โครง เพศชาย ๑ โครง อายุ ๑,๗๐๐ - ๑,๘๐๐ ปีมาแล้ว เป็นเพียง ๒ โครงเท่านั้นที่พบเครื่องประดับทองคำ ขณะที่โครงกระดูกอื่นๆในแหล่งตกแต่งร่างกายด้วยเครื่องประดับสำริดและหิน ได้แก่ กำไลสำริด แหวนสำริด จี้หินอาเกต ลูกปัดหินคาร์นีเลียนฯ วี.ไอ.พี. ชายหญิง ๒ โครงนี้ ประดับร่างกายด้วย สร้อยลูกปัดทองคำและแหวนเงิน ซึ่งเป็นวัสดุมีค่าหายากในสมัยนั้น ไม่สามารถผลิตเองได้เป็นสินค้านำเข้าจากต่างแดน โครงกระดูกเพศหญิงตกแต่งร่างกายโดดเด่นพิเศษมาก ด้วยสายสร้อยลูกปัดทองคำถึง ๖๘ เม็ดร่วมกับลูกปัดอะเกต จี้อะเกตบริเวณคอ ขดเกลียวสำริดที่หูซ้ายขวา กำไลสำริดอย่างน้อย ๓๘ วง แหวนนิ้วมือสำริด ๖๔ วง แหวนเงิน ๑ วง แหวนนิ้วเท้าสำริด ๙ วง และสวมแหวนเงิน ๑ วง ส่วนโครงกระดูกเพศชาย มีสร้อยคอลูกปัดทองคำ ๕๓ เม็ด แต่เครื่องประดับสำริดมีน้อยชิ้น ลูกปัดทองคำ ในหลุมฝังศพ วี.ไอ.พี. สมัยเหล็ก อายุ ๑,๗๐๐ - ๑,๘๐๐ ปีมาแล้ว สิ่งของอุทิศในพิธีกรรมการฝังศพยุคก่อนประวัติศาสตร์นี้ เป็นเสมือนตัวแทนความผูกพัน ความอาลัย การให้เกียรติและการแสดงความระลึกถึงของญาติพี่น้อง ผู้คนในชุมชนต่อผู้ตาย และบางส่วนคงเป็นของใช้ เครื่องมือประกอบอาชีพ เครื่องประดับที่ผู้ตายเคยใช้เมื่อครั้งยังมีชีวิตอยู่นั่นเอง. ข้อมูล : นางศิริพันธ์ ตาบเพ็ชร์ นักโบราณคดีชำนาญการพิเศษ กองโบราณคดี
องค์ความรู้ เรื่อง นิทานพื้นบ้านเมืองสุพรรณ โดยหอสมุดแห่งชาติจังหวัดสุพรรณบุรี เฉลิมพระเกียรติ
