ปลายนิ้ว.ประวัติศาสตร์ผ่านศิลปะวิถี .จันท์ยิ้ม.(2):5;มิถุนายน-กรกฏาคม2560

หากกล่าวถึงเรื่องในชีวิตประจําวันรวมไปถึงข้าวของที่เราใช้กันอยู่นี้ เราเคยสงสัยกันหรือไม่ว่า เรามาถึงตรงนี้ได้ยังไงกัน คนสมัยก่อนที่ขาดสิ่งอํานวยความสะดวกเหล่านี้ พวกเขามีชีวิตยังไงกันบ้าง พวกเขาจะนอน จะกิน จะเดินทางกันอย่างไร และสวมใส่เสื้อผ้าแบบไหนกัน ซึ่งเป็นที่แน่นอนอยู่แล้วว่าทุกอย่างล้วนมีวิวัฒนาการที่พัฒนาจากอดีตสู่ปัจจุบัน ซึ่งการที่เรา จะสามารถศึกษาค้นหาเรื่องราววิถีชีวิตของคนสมัยก่อนได้นั้นก็มีหลักฐานมากมายทางประวัติศาสตร์เช่น หม้อ ชาม เสื้อผ้า เครื่องประดับ อาคารบ้านเรือน รูปปั้น รวมไปถึงภาพเขียนที่ถูกจารึกบนฝาผนัง

แม้ว่าในสมัยก่อนนั้นจะไม่มีเครื่อง อํานวยความสะดวกดังเช่นปัจจุบัน แต่นั่นทําให้ เราเห็นถึงความขยัน มุมานะ ไหวพริบ และ ความสร้างสรรค์ของคนสมัยก่อนมาก ซึ่งบางที เราอดคิดไม่ได้ว่าถ้าเอาคนในยุคปัจจุบันไปอยู่ ในยุคก่อนนั้นจะสามารถดํารงชีวิตและเอาตัวรอด ได้แบบบรรพบุรุษเรารึเปล่า

คนสมัยก่อนนั้นมีวิธีในการถ่ายทอด เรื่องราวของพวกเขาให้คนรุ่นหลังได้รับรู้ถึง วิถีชีวิตและวิวัฒนาการในแต่ละรุ่น เป็นที่รู้กัน ว่ามนุษย์เรามีวิธีการบันทึกถ่ายทอดเรื่องราว ผ่านรูปภาพที่ถูกเขียนขึ้นบนฝาผนังตั้งแต่ก่อน ที่จะมีการประดิษฐ์อักษรขึ้นมาใช้เสียอีก และ แม้จะมาถึงยุคที่มีการประดิษฐ์อักษรขึ้นมาใช้ แล้วก็ตาม การสื่อสารด้วยภาพเขียนนั้นก็ยังคง ถูกนํามาใช้ โดยมีการบอกเล่าเรื่องราววิถีชีวิต และเรื่องราวตามวรรณคดีที่มีการสอดแทรกข้อคิด และเป็นการสืบสานมรดกทางความคิดอีกด้วย อีกทั้งยังมีความสวยงามสมจริงมากยิ่งขึ้น นอกจากนั้นแล้วในส่วนของเสื้อผ้าการแต่งกาย และข้าวของเครื่องใช้ ที่มีการสร้างสรรค์ขึ้นมา อย่างมีลวดลายวิจิตรบรรจงสวยงาม แสดงให้เห็น ถึงความมีอารยธรรมในแต่ละยุคสมัย ซึ่งในส่วนนี้ หากลองคิดดูแล้ว มนุษย์เรานั้นอยู่กับความเป็น ศิลปะมาช้านาน และเรารู้จักการหยิบมาใช้สอย จนก่อให้เกิดประโยชน์มากกว่าความสวยงาม โดยเป็นเครื่องบ่งชี้ถึงความเป็นมาเป็นไปของ มนุษยชาติ

ทุกอย่างล้วนมีจุดเริ่มต้นและจุดจบ แต่ถ้าหากว่าเรานั้นยังเป็นส่วนหนึ่งในช่วงของ กาลเวลาประวัติศาสตร์ที่ยังดําเนินอยู่นี้ สิ่งที่เรา ทุกคนพึงกระทําคือการรักษาโบราณสถาน โบราณวัตถุต่าง ๆ ที่เปรียบดังสมบัติทาง ประวัติศาสตร์ที่บรรพบุรุษเราร่วมสร้างกันมา แม้จะต่างเชื้อสายต่างชาติพันธุ์กําเนิด แต่เรื่องราว ที่ผ่านมานั้นล้วนแต่เป็นส่วนสําคัญที่ทําให้เรา ทุกคนมีวิวัฒนาการและวิถีชีวิตดังเช่นปัจจุบันนี้ และในขณะเดียวกันวันหนึ่งเราเองก็คงจะเป็น บรรพบุรุษที่สร้างประวัติศาสตร์ต่าง ๆ ไว้ให้ ลูกหลานเราได้ค้นหา ศึกษา และรักษาสืบต่อไป เพราะหากไร้อดีต ก็คงไม่มีปัจจุบัน