ครูโป๊ะ ชยาภา อานามวัฒน์.มีความสุข ดี และเก่ง.จันท์ยิ้ม.(3):1;ตุลาคม-พฤศจิกายน 2560

          เราคงเคยได้ยินคําว่า อีคิว (EQ) และไอคิว (IQ) ไอคิวนั้น คือความฉลาดทางสติปัญญา การเรียน การทําคะแนนวิชาการต่างๆ ความเป็นเลิศด้านสมอง พูดง่ายๆคือ เด็กเรียนเก่ง สอบได้คะแนนดี ถ้าได้รับการเสริมด้านวิชาการมากๆก็จะยิ่งเก่งยิ่งๆ ขึ้นไป แต่สําหรับ อีคิวนั้น เป็นเรื่องของความฉลาดเช่นกัน แต่เป็นความฉลาดทางอารมณ์ อารมณ์จะถูกพัฒนาให้เจริญเติบโต และได้รับการส่งเสริมผ่านกิจกรรม ที่เด็กจะต้องใช้จินตนาการ การถูกฝึกให้เป็นคนที่รู้จักควบคุมอารมณ์ และปรับตัวเข้ากับผู้อื่นได้ดี เป็นเด็กที่รู้จักว่าอะไรดีไม่ดี มีความพึงพอใจ ในตัวเองมากกว่าจะต้องเป็นเด็กที่สอบผ่านในคะแนนสูงๆ หรือเรียนเก่ง เป็นตัวแทนแข่งขันวิชาการของโรงเรียน สอบติดคณะที่ยาก คะแนนสูงๆ จบมาทํางานมีรายได้สูงๆ แต่ไม่มีความสุขทั้งนี้ เมื่อเราเข้าใจถึงความสําคัญ ของอีศิว ก็จะส่งเสริมให้เด็กๆ เป็นไปในลักษณะนั้น

แต่จะสอนกันอย่างไร ?

          การสอนให้เด็กมีอีคิวอาจจะไม่มีรูปธรรม แต่แฝงอยู่ในทุกๆ ศาสตร์และศิลป์ การเรียนรู้ทุกสิ่งทุกอย่าง ความสามารถด้านอื่นๆ อาทิ ดนตรี กีฬา ศิลปะ ที่สําคัญ ต้องเป็นสิ่งที่เด็กทําและมีความสุข ไม่กดดัน เป็นสภาวะที่พร้อมต่อการเปิดรับสิ่งใหม่ๆ เป็นจุดที่เด็กจะได้ใช้จินตนาการ อย่างเต็มที่ อีกทั้งยังเป็นการสร้างความเข้าใจแก่เด็กๆด้วยว่า เวลาที่เรา จะต้องปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น เพื่อนๆ ครู และคนที่อาจไม่ใช่คุณพ่อคุณแม่ เด็กสามารถอยู่ร่วมกับคนอื่นๆ ได้ไหม เราอาจจะพบว่า เด็กบางคน เรียนเก่ง แต่เข้ากับเพื่อนๆ ไม่ได้ ทํางานเป็นทีมไม่ได้ แต่ขณะเดียวกัน เด็กที่รองลงมาอาจจะเป็นที่รักของเพื่อนฝูง มีน้ําใจและประนีประนอม การจะทําอย่างไรให้เด็กๆ มีอีคิวที่ดี ก็คงจะต้องเริ่มต้นที่ครอบครัว ที่ต้องเข้าใจก่อนว่า เรียนเก่งก็ดีนะ แต่มีความสุข ดีกว่า สังเกตว่าเด็ก ขอบอะไร เข้าใจ และสนับสนุนพวกเค้า พยายามอย่างสบายใจ ไม่เคร่งเครียด บังคับ กติต้น หรือตามกระแสสังคมมากเกินไป พยายามทํากิจกรรมร่วมกันในเชิงสร้างสรรค์อยู่เสมอ เด็กๆ ก็จะมี ความสุข เป็นคนดี และเก่งแน่นอน