ค้นหา
รายการที่พบทั้งหมด 48,749 รายการ
ชื่อผู้แต่ง : กรมศิลปากร
ชื่อเรื่อง : หอสมุดแห่งชาติสร้างสังคมแห่งการเรียนรู้
ปีที่พิมพ์ : 2548
สถานที่พิมพ์ : กรุงเทพ
โรงพิมพ์ : หอสมุดแห่งชาติ
จำนวนหน้า 398 หน้า
การจัดประชุมนานาชาติของหอสมุดแห่งชาติ ในหัวข้อเพื่อสร้างสังคมแห่งการเรียนรู้เนื่องจากหอสมุดแห่งชาติมีอายุครบ 100 ปี โดยมีผู้ร่วมประชุมจากประเทศต่างๆจำนวน 45 คน และคนไทยจำนวน 200 คน โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อให้ผู้เข้าร่วม ได้รับความรู้ประสบการณ์และการร่วมมือจากหอสมุดจากทั่วโลก และที่สำคัญการประชุมครั้งนี้ยังเป็นการสนับสนุน การรักษาสถาบันหลักของชาติในการเก็บสื่อสิ่งพิมพ์ และโสตทัศนวัสดุเพื่อใช้ในปัจจุบัน และอนาคต
ชื่อผู้แต่ง ทองมาชื่อเรื่อง กายคตาสติครั้งที่พิมพ์ พิมพ์ครั้งที่ ๖สถานที่พิมพ์ พระนครสำนักพิมพ์ โรงพิมพ์แพร่การช่างปีที่พิมพ์ ๒๕๐๓จำนวนหน้า ๕๒ หน้าหมายเหตุ พิมพ์ในงานพระราชทานเพลิงศพ อำมาตย์ตรี พระยุติชาญดำรงเวทย์ (บุญมี โกศิน) ณ เมรุวัดมกุฎกษัตริยาราม วันที่ ๒๗ เมษายน ๒๕๐๓ หนังสือ กายคตาสติ เล่มนี้ เป็นหนังสือเกี่ยวกับธรรมะ ซึ่งจะกล่าวถึงส่วนต่างๆของร่างกายที่เต็มไปด้วยของไม่สะอาดมีประการต่างๆ เช่น เกศา โลมา นขา เป็นต้น
พันธ์รัตน์ ชินอุดมพงศ์.เรียนรู้เรื่องพลอย... ที่บ้านร้อยสิบเก้า.จันท์ยิ้ม.11;ส.ค.2559.
ป้าเกี่ยว - พันธ์รัตน์ ชินอุดมพงศ์ ชาวชุมชนริมน้ําจันทบูร นั่งรอเราในบ้านเลขที่ 119 ด้วยอัธยาศัยยิ้มแย้ม ก่อนจะเริ่มเล่า ให้เราฟังว่า ที่บ้าน 119 หลังนี้เริ่มทําพลอยมาตั้งแต่ พ.ศ.2509 และตอนนี้ได้เปิดเป็นบ้านเรียนรู้และร้านจิวเวลรีที่ให้นักท่องเที่ยว ได้เข้าเที่ยวชม เรียนรู้การเจียระไนพลอยด้วยการลงมือทําด้วยตัวเอง แล้วนํากลับไปเป็นที่ระลึกในราคาที่ใครก็สามารถลองทําได้
ประชุมพงศาวดาร ภาคที่ 2. พระนคร : กรมศิลปากร, 2504. หนังสือประชุมพงศาวดารเล่มนี้ เลือกเฉพาะพงศาวดารเกร็ดหัวเมืองที่เกี่ยวทางปักษ์ใต้ฝ่ายตะวันตก คือ เรื่องตั้งเจ้าพระยานครศรีธรรมราชครั้งกรุงเก่า เรื่องตั้งพระเจ้านครศรีธรรมราชครั้งกรุงธนบุรี เรื่องตั้งเจ้าพระยานครศรีธรรมราช (พัฒน์) พงศาวดารเมืองถลาง พงศาวดารเมืองไทรบุรี พงศาวดารเมืองตรังกานู และพงศาวดารเมืองกลันตัน
สรีดภงส์หรือทำนบพระร่วง เขื่อนดินขนาดใหญ่ของเมืองสุโขทัย ถือเป็นหัวใจของความอุดมสมบูรณ์ภายในเมืองสุโขทัย โดยเขื่อนดินแห่งนี้ตั้งอยู่นอกกำแพงเมืองสุโขทัยทางด้านทิศตะวันตกเฉียงใต้ ห่างไปประมาณ ๒.๓ กิโลเมตร บริเวณส่วนหนึ่งของแนวเทือกเขาประทักษ์อันเป็นแหล่งที่อุดมด้วยพืชพรรณไม้ต่าง ๆ รวมทั้งพืชสมุนไพร และเป็นพื้นที่เปรียบเสมือนหลังคาที่สามารถรองรับน้ำฝนได้อีกด้วย จากความชาญฉลาดของคนสุโขทัยในอดีตจึงรู้จักสร้างคันดินกั้นน้ำขนาดใหญ่ในระหว่างหุบเขากิ่วอ้ายมาถึงเขาพระบาทใหญ่อันเป็นที่รวมของน้ำจากโซกต่าง ๆ ตามบริเวณเขาถึง ๑๗ โซก เป็นคันดินสำหรับผันแปรทิศทางของน้ำ ที่เชื่อกันมาแต่เดิมว่าคือ สรีดภงส์ ที่กล่าวไว้ในศิลาจารึกที่ ๑ น้ำจาก สรีดภงส์จะถูกระบายไปตามคลองเสาหอ เพื่อเข้าไปใช้อุปโภคบริโภคภายในเมือง โดยระบายเข้าสู่เมืองตรงมุมตะวันตกเฉียงใต้ สรีดภงส์ในปัจจุบันได้รับการปรับปรุงขึ้นใหม่ โดยกรมชลประทานร่วมกับกรมศิลปากร ให้มีความสูงและแข็งแรงกว่าเดิมสำหรับใช้กักเก็บน้ำ มีความสูงประมาณ ๑๐ เมตร ยาวประมาณ ๔๐๐ เมตร สามารถกักเก็บน้ำได้ถึง ๔๐๐,๐๐๐ ลูกบาศก์เมตร ที่มาของข้อมูล : อุทยานประวัติศาสตร์ สุโขทัย
ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรีและประกาศราชบัณฑิตยสถาน เรื่อง กำหนดชื่อ ทวีป ประเทศ เมืองหลวง มหาสมุทร ทะเล และเกาะ เรื่อง การเขียนชื่อจังหวัด อำเภอ และกิ่งอำเภอเป็นอักษรโรมัน. พิมพ์ครั้งที่ ๑. กรุงเทพ ฯ : โรงพิมพ์ศูนย์การทหารราบ, ๒๕๑๔.
เป็นประกาศของทางสำนักนายกรัฐมนตรีและราชบัณฑิตยสถาน เพื่อให้ความรู้เกี่ยวกับการกำหนดชื่อทวีปประเทศ เมืองหลวง มหาสมุทร ทะเล และเกาะ เช่น ประเทศเลบานอน – Lebanon , ประเทศหมาเก๊า – Macao และ เรื่อง การเขียนชื่อจังหวัด อำเภอ และกิ่งอำเภอเป็นอักษรโรมัน โดยเรียงลำดับอักษรของชื่อจังหวัด อำเภอ เช่น จังหวัดปราจีนบุรี - Changwat Prachin อำเภอวัฒนานคร - Buri Amphoe Watthana Nakhon
ชื่อเรื่อง : อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ (2550)
ผู้แต่ง : กรมศิลปากร
ปีที่พิมพ์ : 2550
สถานที่พิมพ์ : กรุงเทพฯ
สำนักพิมพ์ : รุ่งศิลป์การพิมพ์
โบราณสถานศาลตาผาแดงตั้งอยู่ภายในกำแพงเมืองสุโขทัยติดกับตระพังตระกวน วัดสระศรี ทางด้านทิศตะวันออกเฉียงเหนือ และใกล้กับประตูเมืองด้านเหนือ ปรากฏหลักฐานในแผนที่สมัย รัชกาลที่ ๕ เรียกว่า ศาลเทพารักษ์ใหญ่ หรือศาลตาผ้าแดง ลักษณะโบราณสถานเป็นแบบปราสาทขอม หลังเดี่ยว ก่อด้วยศิลาแลงทั้งองค์ ส่วนล่างเป็นฐานบัวลูกฟัก ส่วนเรือนธาตุมีห้องยาว ยื่นออกไปจากตัวปราสาททางด้านตะวันออกและตะวันตก โดยห้องด้านตะวันออกมีความยาวกว่าด้านตรงข้าม ส่วนยอดปราสาทพังทลาย เมื่อกรมศิลปากรดำเนินการขุดแต่งและบูรณะศาลตาผาแดง ได้พบชิ้นส่วนประติมากรรมรูปเคารพสลักจากศิลาลอยตัว จำนวน ๔ องค์ มีทั้งรูปบุรุษและสตรี สันนิษฐานว่าเป็นรูปเคารพเนื่องในศาสนาพราหมณ์ – ฮินดู อาทิ พระศิวะ นางอัปสร และทวารบาล ประดับด้วยเครื่องทรงตกแต่งอย่างงดงาม เมื่อได้ศึกษาเปรียบเทียบแล้วอาจเทียบได้กับศิลปะแบบเขมรสมัยบายนตอนต้น ปัจจุบันจัดแสดงอยู่ที่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ รามคำแหง สุโขทัย โบราณสถานแห่งนี้เป็นหลักฐานยืนยันถึง การมีชุมชนที่มีวัฒนธรรมเขมรนับถือศาสนาพราหมณ์-ฮินดูปะปนในแถบนี้แล้ว เมื่อประมาณต้นพุทธศตวรรษที่ ๑๘ --------------------------------------------ที่มาของข้อมูล: อุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย
ผู้แต่ง : พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว
ฉบับพิมพ์ : พิมพ์ครั้งที่ 1
สถานที่พิมพ์ : พระนคร
สำนักพิมพ์ : โรงพิมพ์อักษรศรีสมิต
ปีที่พิมพ์ : 2473
หมายเหตุ : พระเจ้าบรมวงศเธอ กรมหลวงสมรรัตนศิริเชษฐ์ โปรดให้พิมพ์เมื่อปีมะเมีย พ.ศ. 2473
ทรงพระราชวินิจฉัยเรื่องกฤษณาสอนน้อง พระนิพนธ์สมเด็จฯ กรมพระปรมานุชิตชิโนรสว่าเป็นเรื่องที่ไม่ได้เข้ามาทางสายภาษาบาลี แต่มาจากหนังสือมหาภารตะ เหมือนเรื่องรามเกียรติ์ที่มาจากสายพราหมณ์เช่นเดียวกัน
พบจากการขุดแต่งเจดีย์หมายเลข ๑๑ เมืองโบราณอู่ทอง อำเภออู่ทอง จังหวัดสุพรรณบุรี
จัดแสดง ณ ห้องอู่ทองศรีทวารวดี พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ อู่ทอง
ประติมากรรมดินเผาขนาดเล็ก รูปบุรุษนั่งประนมมือ ขัดสมาธิราบ สวมศิราภรณ์หรือเครื่องประดับศีรษะทรงสูงยอดแหลม มีกรอบหน้านาง ด้านข้างประดับลายกระจัง พระพักตร์ของประติมากรรมค่อนข้างกลม พระขนงต่อกันเป็นปีกกา พระนาสิกใหญ่และโด่งเป็นสัน พระโอษฐ์หนา พระกรรณยาว สวมตุ้มหูทรงกลมขนาดใหญ่ ไม่แสดงรายละเอียดของเครื่องแต่งกาย อันแสดงถึงอิทธิพลศิลปะอินเดียแบบคุปตะ คือนิยมนุ่งห่มด้วยผ้าเนื้อบางแนบติดกับลำตัว ไม่นิยมแสดงริ้วหรือร่องรอยของเนื้อผ้า ที่พระพาหาประดับด้วยพาหุรัดหรือกำไลแขน ลายเป็นรูปใบไม้สามเหลี่ยม นุ่งผ้ายาวครึ่งแข้ง จากรูปแบบศิลปกรรม กำหนดอายุราวพุทธศตวรรษที่ ๑๓ – ๑๔ (ประมาณ ๑,๒๐๐ – ๑,๓๐๐ ปีมาแล้ว)
แต่เดิมมีการตีความว่าประติมากรรมดินเผานี้เป็นรูปพระโพธิสัตว์ เทวดา บุคคลชั้นสูงหรือกษัตริย์ ต่อมามีการตีความใหม่เมื่อมีผู้อ่านและแปลความหมายของจารึกที่ใต้ฐานของประติมากรรมดังกล่าว ซึ่งเป็นอักษรหลังปัลลวะ ภาษาสันสกฤต กำหนดอายุตรงกับรูปแบบศิลปกรรม คือราวพุทธศตวรรษที่ ๑๓ – ๑๔ จารึกบรรทัดบนอ่านว่า “ศุทฺโธ” บรรทัดที่ ๒ ซึ่งค่อนข้างสมบูรณ์กว่า อ่านว่า “ศุทฺโธทน” จึงเชื่อได้ว่าประติมากรรมรูปบุคคล ดังกล่าว หมายถึง “พระเจ้าสุทโธทนะ” หรือพระพุทธบิดา
พระเจ้าสุโธทนะทรงเป็นพระพุทธบิดา เดิมนั้นทรงมุ่งหวังให้เจ้าชายสิทธัตถะ สืบราชบัลลังก์เป็นกษัตริย์แห่งศากยวงศ์ต่อจากพระองค์ ต่อมาเจ้าชายสิทธัตถะเสด็จออกผนวช และตรัสรู้เป็นสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงเสด็จโปรดพระบิดา พระเจ้าสุทโธนะได้มีโอกาสสดับพระธรรมเทศนา ทรงเกิดความเลื่อมใสและบรรลุโสดาบัน เป็นอุบาสก ต่อมาในพรรษาที่ ๕ ของพระพุทธเจ้า พระเจ้าสุทโธทนะประชวรหนัก พระพุทธองค์ได้เสด็จจากกุฎาคาร ป่ามหาวัน เมืองเวสาลี แคว้นวัชชี มายังเมืองกบิลพัสดุ์ ทรงแสดงธรรมโปรดพระพุทธบิดา เป็นเวลา ๗ วัน ในวันสุดท้าย พระเจ้าสุทโธทนะได้บรรลุพระอรหัตผลและพระนิพพาน
ประติมากรรมรูปพระเจ้าสุทโธทนะ ทำมาแล้วตั้งแต่ศิลปะอินเดียสมัยโบราณ เช่น ภาพสลักพุทธประวัติหลายตอนบนซุ้มประตูทางเข้าสถูปสาญจี ประติมากรรมดินเผารูปพระเจ้าสุทโธทนะกำลังทำอัญชลีมุทรานี้ น่าจะหมายถึงทรงกำลังฟังพระธรรมเทศนาจากพระพุทธองค์ ประติมากรรมชิ้นนี้ถือว่ามีความสำคัญเป็นอย่างยิ่ง เนื่องจากพบจากการขุดแต่งเจดีย์หมายเลข ๑๑ เมืองโบราณอู่ทอง และมีจารึกที่สามารถระบุได้ว่าหมายถึง “พระเจ้าสุทโธทนะ” พระพุทธบิดา อีกทั้งยังสะท้อนให้เห็นถึงการแต่งกายของบุคคลชั้นสูงในวัฒนธรรมทวารวดีอีกด้วย
เอกสารอ้างอิง
กรมศิลปากร. รายงานการสำรวจและขุดแต่งโบราณวัตถุสถาน เมืองเก่าอู่ทอง อำเภออู่ทอง จังหวัดสุพรรณบุรี. พระนคร : ศิวพร, ๒๕๐๙.
กรมศิลปากร. โบราณคดีเมืองอู่ทอง. สำนักงานโบราณคดีและพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติที่ ๒ สุพรรณบุรี กรมศิลปากร จัดพิมพ์, ๒๕๔๕.
กรมศิลปากร. ศิลปะทวารวดี ต้นกำเนิดพุทธศิลป์ในประเทศไทย. กรุงเทพฯ : อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด, ๒๕๕๒.
ปีเตอร์ สกิลลิ่ง และศานติ ภักดีคำ. “จารึกพระสาวกและจารึกพระเจ้าศุทโธทนะ พบใหม่ที่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ อู่ทอง จ. สุพรรณบุรี”, เอกสารประกอบการประชุมสัมมนา เรื่อง ความก้าวหน้าในการศึกษาโบราณคดีและเมืองโบราณในวัฒนธรรมทวารวดี, กรมศิลปากร, วันที่ ๒๔ – ๒๕ กรกฎาคม ๒๕๔๖ ณ โรงแรมสองพันบุรี จังหวัดสุพรรณบุรี. และใน Fragile Palm Leaves (December 2545/2002) : 11-14.
ชื่อเรื่อง ปฐมสมโพธิ (ปฐมสมโพธิเผด็จ)สพ.บ. 141/30ประเภทวัสดุมีเดีย คัมภีร์ใบลานหมวดหมู่ พุทธศาสนาลักษณะวัสดุ 34 หน้า กว้าง 5 ซ.ม. ยาว 57 ซ.ม. หัวเรื่อง พุทธศาสนา พระพุทธเจ้า วรรณกรรมพุทธศาสนาบทคัดย่อ/บันทึก
เป็นคัมภีร์ใบลาน อักษรขอม เส้นจาร ฉบับล่องชาด ได้รับบริจาคมาจากวัดป่าเลไลยก์ ต.รั้วใหญ่ อ.เมืองฯ จ.สุพรรณบุรี
