พระซาวแปดลำพูน
พระซาวแปดลำพูน ศิลปะหริภุญไชย พุทธศตวรรษที่ ๑๖-๑๗ ดินเผา กว้าง ๖ เซนติเมตร สูง ๑๐ เซนติเมตร ย้ายมาจากวัดพระธาตุหริภุญไชย เมื่อ พ.ศ. ๒๕๑๘
พระพิมพ์ (Votive Tablets)
หมายถึง พระพุทธรูป หรือ รูปเคารพขนาดเล็ก ในพระพุทธศาสนา
ที่สร้างขึ้นจากตราประทับหรือแม่พิมพ์ เพื่อเป็นเครื่องรำลึกแทนพระพุทธองค์
และสืบทอดพระพุทธศาสนา
พระซาวแปดเป็นพระพิมพ์แบบพระพิมพ์แผง คือพระพิมพ์ในศิลปะหริภุญไชยที่ได้รับอิทธิพลจากศิลปะพุกาม นิยมทำเป็นพระพุทธรูปเรียงกันเป็นจำนวนมาก
พระซาวแปด ประกอบด้วยพระพุทธรูปปางสมาธิ มีประภามณฑล จำนวน ๒๘ องค์ มีทั้งสิ้น ๗ แถว ๔ แถวล่าง มีพระพุทธรูปแถวละ ๕ องค์ แถวที่ ๕ จำนวน ๔ องค์ แถวที่ ๖ จำนวน ๓ องค์ แถวบนสุด ๑ องค์ รวม ๒๘ องค์ หมายถึง พระอดีตพุทธเจ้าทั้ง ๒๘ พระองค์ตามคติพุทธศาสนาแบบเถรวาท
การเรียกชื่อพระพิมพ์ว่าพระซาวแปดเรียกตามความนิยมในการเรียกชื่อพระพิมพ์ศิลปะหริภุญไชยตามจำนวนของพระพุทธรูปที่ปรากฏบนพระพิมพ์
อ้างอิง
กรมศิลปากร. พระพิมพ์ : พระเครื่องเมืองไทย. กรุงเทพฯ: รุ่งศิลป์การพิมพ์ (๑๙๙๗), ๒๕๖๔.
สุรพล ดำริห์กุล. ประวัติศาสตร์และศิลปะหริภุญไชย. กรุงเทพฯ: เมืองโบราณ, ๒๕๔๗



พระพิมพ์ (Votive Tablets)
หมายถึง พระพุทธรูป หรือ รูปเคารพขนาดเล็ก ในพระพุทธศาสนา
ที่สร้างขึ้นจากตราประทับหรือแม่พิมพ์ เพื่อเป็นเครื่องรำลึกแทนพระพุทธองค์
และสืบทอดพระพุทธศาสนา
พระซาวแปดเป็นพระพิมพ์แบบพระพิมพ์แผง คือพระพิมพ์ในศิลปะหริภุญไชยที่ได้รับอิทธิพลจากศิลปะพุกาม นิยมทำเป็นพระพุทธรูปเรียงกันเป็นจำนวนมาก
พระซาวแปด ประกอบด้วยพระพุทธรูปปางสมาธิ มีประภามณฑล จำนวน ๒๘ องค์ มีทั้งสิ้น ๗ แถว ๔ แถวล่าง มีพระพุทธรูปแถวละ ๕ องค์ แถวที่ ๕ จำนวน ๔ องค์ แถวที่ ๖ จำนวน ๓ องค์ แถวบนสุด ๑ องค์ รวม ๒๘ องค์ หมายถึง พระอดีตพุทธเจ้าทั้ง ๒๘ พระองค์ตามคติพุทธศาสนาแบบเถรวาท
การเรียกชื่อพระพิมพ์ว่าพระซาวแปดเรียกตามความนิยมในการเรียกชื่อพระพิมพ์ศิลปะหริภุญไชยตามจำนวนของพระพุทธรูปที่ปรากฏบนพระพิมพ์
อ้างอิง
กรมศิลปากร. พระพิมพ์ : พระเครื่องเมืองไทย. กรุงเทพฯ: รุ่งศิลป์การพิมพ์ (๑๙๙๗), ๒๕๖๔.
สุรพล ดำริห์กุล. ประวัติศาสตร์และศิลปะหริภุญไชย. กรุงเทพฯ: เมืองโบราณ, ๒๕๔๗



(จำนวนผู้เข้าชม 647 ครั้ง)