เสถียร  พันธรังสี.  พุทธประวัติที่ค้นพบใหม่.  พิมพ์ครั้งที่ ๑.  พระนคร : ก้าวหน้า,  ๒๕๐๖.  

     ๖๑๙ หน้า.          

     พระพุทธเจ้าเกิดในราชวงศ์ศากยะ บุตรของพระเจ้าสุทโธทนะกับนางมหามายา ประสูตรใต้ต้นสาละที่เมืองลุมพินี  กำเนิดได้ ๗ วันพระมารดาก็สิ้นพระชนม์ เสกสมรสกับนางยโสธรา ออกจากวังไปเป็นปริพพาชก เพื่อต้องการรู้จักโลกให้กว้างขวางมากขึ้นโดยมุ่งตรงไปเมืองเวสาลี และพบกับปริพพาชก๕ คน คืออัญญาโกณฑัญญะ  วัปปะ มหานาม ภททิยะ และอัสสชิ มุ่งสู่กรุงราชคฤห์ ผ่านแม่น้ำคงคาเข้าสู่มคธ เข้าเขตปัญจคีรีนครก็เสด็จตรงไปยังเชิงปัณฑวบรรพต อันเป็นขุนเชาที่เห็นว่าเป็นที่ราบมีต้นไม้ใหญ่เหมาะแก่การพัก เมื่อเสด็จออกจากนครราชคฤห์ก็บำเพ็ญเพียรด้วยการฝึกจิตทำลมหานใจเข้าออกหรืออานาปานสติ และการบำเพียรทางร่างกายด้วยการละกิเลศราคะให้เหือดหายนไปเองด้วยการทรมานร่างกายด้วยวิธีต่าง ๆ แต่ยังไม่พอพระทัยก็คิดหาวิธีใหม่ จึงเสด็จไปทางใต้ถึงตำบลคยาในอุรุเวลาเสนานิคมได้พบกับปริพพาชกทั้ง ๕ และเริ่มอดอาหาร จนร่างกายซูมผอมเกรงว่าจะเสียเวลาก็กลับมายบริโภคอาหารอีกครั้ง วันหนึ่งนางสุชาดานำอาหารและเครื่องสังเวยไปถวาย ก็เสวย  ปริพพาชกทั้ง ๕ ก็หนีจากไปเพราะเห็นว่าผิดสัญญาที่บำเพ็ญเพียรมา ต่อมามีกำลังกายดีขึ้นทรงเรียกจิตที่เสื่อมไปกลับมากระทั่งถึงขั้น “ตรัสรู้” อริสัจจธรรม