วัสดุ หินทราย

อายุสมัย อายุราวพุทธศตวรรษที่ 18 (ประมาณ 800 ปีมาแล้ว)

ตัวอักษร อักษรขอมโบราณ ภาษาสันสกฤต

สถานที่พบ พบด้านทิศเหนือของบรรณาลัยกู่โพนระฆัง อำเภอเกษตรวิสัย จังหวัดร้อยเอ็ด เมื่อปี พ.ศ.2545

จากการศึกษาของนักภาษาโบราณพบว่าเป็นจารึกของพระ เจ้าชัยวรมันที่ 7 พระมหากษัตริย์แห่งราชอาณาจักรกัมพูชาสาระสำคัญเกี่ยวกับพระราชกรณียกิจของพระองค์ ในด้านการก่อสร้างโรงพยาบาลหรืออโรคยศาลทั่วพระราชอาณาจักร ขอม 102 แห่ง อีกทั้งทรงสร้างรูปเคารพที่ออกนามในจารึกว่า “พระไภษัชยคุรุไวฑูรย์” พระพุทธเจ้าผู้คุ้มครองดูแลรักษาสรรพโร ปัจจุบันในประเทศไทยพบจารึกอโรคยศาลไม่น้อยกว่า 9 หลัก ส่วนใหญ่จะมีข้อความที่คล้ายคลึงกัน แตกต่างกันในรายละเอียดบางอย่างเท่านั้น ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับสถานที่และขนาดของโบราณสถานที่พบ สำหรับข้อความส่วน ใหญ่ที่ปรากฏบนจารึกสามารถสรุปได้ดังนี้

ด้านที่1 จารึกข้อความกล่าวสรรเสริญพระพุทธเจ้ายอพระเกียรติและพระปณิธานในพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 พระมหากษัตริย์แห่งราชอาณาจักรกัมพูชา

ด้านที่ 2 มีข้อความต่างกันเล็กน้อยในแต่ละหลักโดยกล่าวถึงการแต่งตั้งผู้ทำหน้าที่ในอโรคยศาล

ด้านที่ 3 กล่าวถึงเครื่องบูชาและปริมาณสิ่งของที่มอบให้กับอโรคยศาลแต่ละแห่ง

ด้านที่ 4 กล่าวถึงผู้ประกอบยัญกิจและโหราจารย์ รายการเครื่องอุปโภคบริโภคที่มอบแก่ผู้ประกอบยัญกิจและโหราจารย์ในรอบปี ซึ่งอโรคยศาลแต่ละแห่งได้รับไม่เท่ากัน นอกจากนี้ยังกล่าวถึง พระราชกุศลและพระปณิธานของพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 พระมหากษัตริย์แห่งราชอาณาจักรกัมพูชา ในการสถาปนาอโรคยศาล