การบูชาพระประจำวันเกิด มาจากการผสมผสานคติความเชื่อทางพุทธศาสนากับความเชื่อเรื่องโหราศาสตร์ที่ประยุกต์ขึ้นใหม่ ตามคติที่ว่าดาวเคราะห์แต่ละดวงมีตำแหน่งของตัวเอง และยังได้รับอิทธิพลจากดาวเคราะห์ดวงอื่น ๆ เชื่อกันว่าการเปลี่ยนตำแหน่งของดาวนพเคราะห์มีอิทธิพลต่อชีวิต เคราะห์หรือโชคขึ้นอยู่กับจุดที่ดาวเสวยฤกษ์นั้นสถิตอยู่ ณ เวลานั้น

การบูชาพระพุทธรูปประจำวันเกิดจึงเสมือนการน้อมนำพุทธคุณมาเป็นเครื่องปกป้องภยันตรายแก่ชีวิต โดยมีศรัทธาต่อองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่เชื่อว่าพระพุทธรูปอันเป็นตัวแทนของพระพุทธองค์มีอานุภาพปกป้องคุ้มครอง ทั้งเป็นการเสริมเคราะห์หรือเกื้อหนุนดวงชะตาให้ดำเนินไปในทางแคล้วคลาดปลอดภัย

พระพุทธรูปประจำวันเกิดตามความนับถือในปัจจุบัน

วันอาทิตย์ ปางถวายเนตร

วันจันทร์ ปางห้ามญาติ หรือปางห้ามสมุทร

วันอังคาร ปางไสยาสน์ หรือปางปรินิพพาน

วันพุธ กลางวัน ปางอุ้มบาตร

วันพุธ กลางคืน ปางป่าเลไลยก์

วันพฤหัสบดี ปางสมาธิ

วันศุกร์ ปางรำพึง

วันเสาร์ ปางนาคปรก

เอกสารอ้างอิง

1) กรมศิลปากร กระทรวงวัฒนธรรม. พระพุทธรูปปางต่างๆ พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ : รุ่งศิลป์การพิมพ์ (1977), 2558.

2) พิริยะ ไกรฤกษ์. ลักษณะไทย: พระพุทธปฏิมาอัตลักษณ์พุทธศิลป์ไทย. กรุงเทพฯ : อมรินทร์พริ๊นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน), 2551.

3) ชาญณรงค์ บุญหนุน. (2562). ชาวพุทธกับพระพุทธปฏิมา : พระพุทธรูปกับสถาบันพระมหากษัตริย์ (ออนไลน์) เข้าถึงได้จาก https://prachatai.com/journal/2019/11/85073 (วันที่ค้นข้อมูล : 23 ธ.ค. 2564).