...

การค้นพบไดโนเสาร์ในประเทศไทย
    ตั้งแต่ปี  พ.ศ. 2523  เป็นต้นมา  คณะสำรวจโบราณชีววิทยาไทย – ฝรั่งเศส  ได้ทำการศึกษาวิจัยอย่างเป็นระบบเกี่ยวกับซาดึกดำบรรพ์ของสัตว์มีกระดูก สันหลังในประเทศไทย  ซากดึกดำบรรพ์  คือ  ไดโนเสาร์ที่พบมีอายุเก่าแก่ที่สุดอยู่ในยุคไทรแอสซิกตอนปลาย  (209  ล้านปีก่อน)  และอายุน้อยที่สุดอยู่ในยุคครีเทเชียสตอนกลาง  (100  ล้านปีก่อน)  ไดโนเสาร์ที่พบในประเทศไทยมีทั้งที่เป็นชนิดที่พบใหม่ของโลก  และชนิดที่พบอยู่ทั่วไป  โดยแหล่งขุดค้นไดโนเสาร์ส่วนใหญ่อยู่ที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ  เช่น  จังหวัดขอนแก่น  กาฬสินธุ์  ชัยภูมิ  เป็นต้น  จึงมีการนำคำว่า  “อีสาน”  มาตั้งเป็นชื่อไดโนเสาร์และตั้งชื่อตามชื่อของบุคคลหรือสถานที่ที่ขุดค้นพบ ด้วย
 
สยามโมไทรันนัส  อิสานเอนซิส  (Siamotyrannus  isanensis)
          ไดโนเสาร์ตระกูลใหม่ของไทยถูกค้นพบที่บริเวณหินลาดยาว  อำเภอภูเวียง  จังหวัดขอนแก่น  เมื่อเดือนสิงหาคม  พ.ศ. 2536  ไดโนเสาร์เทอโรพอด  (ไดโนเสาร์ที่เดิน  2  เท้า)  ขนาดใหญ่  ยาวประมาณ 6.5  เมตร มีชีวิตอยู่ในยุคครีเทเชียสตอนต้นเมื่อประมาณ  130  ล้านปีก่อน  มีขาหลังที่ใหญ่และแข็งแรงมาก  พบกระดูกสันหลัง  สะโพกและหางที่มีสภาพค่อนข้างสมบูรณ์ฝังในชั้นหินทราย  จากการศึกษาพบว่าอยู่ในวงศ์ไทรันโนซอริเดที่เก่าแก่ที่สุด ทำให้สันนิษฐานได้ว่ากลุ่มของ ไทรันโนซอร์เริ่มวิวัฒนาการครั้งแรกในเอเชียแล้วค่อยแพร่กระจาย ไปทางเอเชียเหนือ และสิ้นสุดที่อเมริกาเหนือก่อนที่สูญพันธุ์ไป
 
ภูเวียงโกซอรัส  สิรินธรเน่ (Phuwiangosaurus sirindhornae)
         ไดโนเสาร์ซอโรพอด  (ไดโนเสาร์ที่เดิน  4  เท้า  คอและหางยาว  กินพืชเป็นอาหาร)  ชนิดแรกของไทย  ถูกค้นพบที่บริเวณประตูตีหมา  อำเภอภูเวียง  จังหวัดขอนแก่น   มักอยู่รวมกันเป็นฝูง  พบกระดูกของพวกวัยเยาว์รวมอยู่ด้วย  ซึ่งมีขนาดยาว  2  เมตร  และสูงเพียงครึ่งเมตรเท่านั้น  ไดโนเสาร์ชนิดนี้มีชีวิตอยู่ในยุคครีเทเชียสตอนต้นเมื่อประมาณ  130  ล้านปีก่อน  ได้รับการตั้งชื่อเพื่อเป็นการเทิดพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี  
 
สยามโมซอรัส สุธีธรณี  (Siamosaurus  suteethorni)
         ไดโนเสาร์ชนิดแรกของไทย  ตั้งชื่อให้เป็นเกียรติแก่  นายวราวุธ  สุธีธร  ผู้มีส่วนร่วมในการสำรวจ พบที่บริเวณประตูตีหมา  อำเภอภูเวียง  จังหวัดขอนแก่น   ไดโนเสาร์เทอโรพอด  (ไดโนเสาร์ที่เดิน  2  เท้า)  ขนาดใหญ่  ความยาวประมาณ  7  เมตร มีชีวิตอยู่ในยุคครีเทเชียสตอนต้นประมาณ  130  ล้านปีก่อน  สันนิษฐานว่าไดโนเสาร์เทอโรพอดทีทมีฟันรูปทรงกรวยมีแนวร่องและสันเรียงสลับ ตลอด  ฟันคล้ายจระเข้  และมีลักษณะปากคล้ายสัตว์เลื้อยคลานพวกกินปลา  มีแหล่งหากินอยู่ริมน้ำและกินปลาเป็นอาหาร
 
คอมพ์ซอกนาธัส  [Compsognathus]
         ไดโนเสาร์ขนาดเล็กตัวเท่าไก่  พบที่  อ.ภูเวียง  จ.ขอนแก่น  มีลักษณะคล้ายนก  ไดโนเสาร์กินเนื้อขนาดเล็กพวกซีลูโรเซอร์  ขนาดยาวประมาณ  70  เซนติเมตร  น้ำหนักประมาณ  3.5  กิโลกรัม  วิ่งด้วยขาหลังทั้งสองข้าง
 
ซิททาโกซอรัส  สัตยารักษ์คิ  (Psittacesaurus  sattayaraki)
         ไดโนเสาร์พวกสะโพกแบบนก  เป็นพวกเซอราทอปเชียน  หรือไดโนเสาร์ปากนกแก้ว  ค้นพบโดย  นายนเรศ  สัตยารักษ์  ขุดพบที่จังหวัดชัยภูมิ  มีชีวิตอยู่ในยุคครีเทเชียสตอนกลาง  ประมาณ 100 ล้านปีก่อน  กินพืชขนาดเล็กเป็นอาหาร  ยาวประมาณ  1  เมตร  ใน อดีตพบเฉพาะในแถบเอเชียกลาง  บริเวณซานตุง  ประเทศจีน  ประเทศมองโกเลีย  และไซบีเรียเท่านั้น  ในประเทศไทยพบที่จังหวัดชัยภูมิในชั้นหิน  การค้นพบซากไดโนเสาร์ชนิดนี้เป็นการยืนยันว่า  เมื่อต้นยุคครีเทเชียส  แผ่นดินอินโดจีน เป็นส่วนหนึ่งของแผ่นดินใหญ่ทวีปเอเชียแล้ว
 
กินรีมิมัส  (Kinnareemimus)
         ไดโนเสาร์นกกระจอกเทศตัวแรกของไทย  พบที่  อ.ภูเวียง  จ.ขอนแก่น  วิ่งเร็ว  ปราดเปรียว  เป็นเทอโรพอด  (ไดโนเสาร์ที่เดิน  2  เท้า)  ที่ไม่มีฟัน  กินทั้งพืช และสัตว์เป็นอาหาร  ขนาดยาวประมาณ 1 - 2 เมตร
 
อีสานโนซอรัส  อรรถวิภัชน์ชี (Isanosaurus  attavipatchi)
         ไดโนเสาร์กินพืชที่มีลักษณะเก่าแก่ที่สุดเท่าที่เคยพบมา  เป็นไดโนเสาร์ซอโรพอด  (ไดโนเสาร์กินพืชขนาดใหญ่  เดิน  4  ขา  คอยาว  หางยาว)  พบที่  อ.หนองบัวแดง  จ.ชัยภูมิ  เมื่อปี  2541  เป็นไดโนเสาร์กินพืชคอยาว  อายุราว  210  ล้านปี  มีชีวิตอยู่ในยุคไทรแอสซิกตอนปลาย ประมาณ  209  ล้านปีมาแล้ว  ความยาว  13 – 15  เมตร  ชื่อชนิด  อรรถวิภัชน์ชิ  ตั้งขึ้นเพื่อเป็นเกียรติแก่  นายปรีชา  อรรถวิภัชน์  อดีตอธิบดีกรมทรัพยากรธรณี
 
สเตโกซอรัส (Stegosaurus)
         เป็น สายพันธุ์สเตโกซอริเตที่มีอายยุย้อนยุคไปไกลที่สุดในอดีต  คือ  140 –  152  ล้านปี  หรือยุคจูราสสิคตอนปลาย  พบกระดูกสันหลังที่ชั้นหินทรายสีเทา  ขุดพบที่  จ.กาฬสินธุ์  ซึ่งสันนิษฐานได้ว่าเป็นของสเตโกซอรัส  เนื่องจากไดโนเสาร์ชนิดนี้มีกระดูกสันหลังใช้เป็นเกราะป้องกันตัว  หรือใช้สำหรับขู่คู่ต่อสู  เป็นลักษณะที่ต่างจากไดโนเสาร์ชนิดอื่นอย่างเห็นได้ชัด  ไดโนเสาร์ชนิดนี้ชอบกินพืช  เคลื่อนไหวเชื่องช้า
 
 
 
ที่มา : Science  in  action  (ปีที่  3  ฉบับที่  6  พ.ศ.  2550)  หน้า  10 – 11.

(จำนวนผู้เข้าชม 48757 ครั้ง)


Messenger