เครื่องประดาน้ำ

         ลักษณะ : อุปกรณ์ดำน้ำในช่วงแรกของมนุษยชาติที่มีบันทึกได้อย่างชัดเจน เข้าใจว่าเริ่มปรากฏขึ้นราวช่วงศตวรรษที่ 18 ซึ่งจะแบ่งเป็น 2 ประเภท ประเภทแรกเรียกว่า Diving Bell เป็นอุปกรณ์ดำน้ำรูปร่างเหมือนกับระฆัง มีลักษณะเป็นถังขนาดใหญ่ ด้านใต้เปิดกว้างออก โดยจะเป็นการใช้หลักการเดียวกับการคว่ำแก้ว หรือขันลงในน้ำ ทำให้มีช่องว่างเก็บอากาศไว้ด้านใน เมื่อเสร็จสิ้นหน้าที่สายเคเบิลที่ติดตั้งไว้กับตัวถังก็จะถูกดึงขึ้นพาตัวถังและผู้ใช้งานขึ้นสู่น้ำ ประเภทต่อมาเป็นอุปกรณ์ดำน้ำที่อยู่ในรูปแบบของชุดสวมใส่ทั้งตัว เข้าใจว่าพัฒนามาจากอุปกรณ์ดำน้ำในข้างต้น ลักษณะของชุดในระยะแรกมักทำมาจากหนังสัตว์ มีท่อสำหรับลำเลียงอากาศอยู่บริเวณศีรษะ อย่างไรก็ตาม ก็ทำให้ผู้สวมใส่ดำน้ำได้ไปเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ และไม่ลึกมากซึ่งเป็นผลมาจากเรื่องของความทนทาน ต่อมาในศตวรรษที่ 19 ได้มีการพัฒนาชุดดำน้ำแบบใหม่มีลักษณะเป็นอุปกรณ์คล้ายกับหมวกกันน็อคขนาดใหญ่ (Diving Helmet) สวมใส่พร้อมกันกับชุดผ้าใบ ทั้งนี้ประโยชน์ใช้สอยของชุดก็ยังคงทำได้เพียงแค่การใช้งานช่วงสั้นๆ (แต่นานกว่าชุดช่วงแรก) เช่น การตรวจสอบสภาพเรือ นอกจากนี้ก็ยังคงมีการพัฒนาอุปกรณ์ดำน้ำหรือชุดดำน้ำอยู่เรื่อยๆ ในระยะหลัง ส่งผลให้สามารถต้านทานสภาวะแวดล้อมที่แตกต่างจากบนบกได้หลายรูปแบบ เช่น ชุดที่ทนแรงกดดันใต้น้ำ หรือชุดต้านทานความเย็นที่จะช่วยเพิ่มความอบอุ่นของร่างกายเมื่อผู้สวมใส่ลงไปในระดับน้ำที่มีความลึก หรือดำน้ำเป็นเวลานาน ซึ่งอาจทำให้ร่างกายค่อยๆ สูญเสียความร้อนจนเกิดอันตรายได้ ชุดดังกล่าวจึงค่อยๆพัฒนาขึ้น จวบจนปัจจุบันถึงแม้ว่ารูปลักษณ์จะมีความแตกต่างไปมากแล้วก็ตาม

         ขนาด : กว้าง 14.5 เซนติเมตร ยาว 24 เซนติเมตร สูง 58 เซนติเมตร

         ชนิด : โลหะ

         อายุ/สมัย : รัตนโกสินทร์ พุทธศตวรรษที่ 25

         ประวัติ/ตำนาน : ไม่ทราบนามผู้มอบ

แสดงภาพวัตถุหมุน คลิกที่นี่ https://smartmuseum-v2.finearts.go.th/3d_object/?obj=53057

ที่มา: https://smartmuseum.finearts.go.th